Saturday 30 November 2013
စကၤာပူ ဇာတ္လမ္းမ်ား (၃)
ျပသနာ တစ္ခုပါဘဲ… သူနဲ႔ကြာရွင္းၿပီးေတာ့ သူေနရာသစ္မရမခ်င္း က်ေနာ္တို႔ တစ္အိမ္တည္း အတူတူေနရဦးမွာပါ… ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ရယ္ခ်င္မိတယ္… ခ်စ္သူဘ၀တုန္းက က်ေနာ္တို႔ဟာ အရမ္းကို ရိုးသားလြန္းတယ္… လက္တြဲတာ ေပြ႔ဖက္တာေတြ ထားပါဦးေတာ့… လက္မထပ္ခင္ အတူတူေနဖို႔ဆိုတာ စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားရဲဘူး… အခုက်ေတာ့ ကြားရွင္းလိုက္ရၿပီ… ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခတ္မီေနပါၿပီေလ…
က်ေနာ္စာရြက္ကိုယူၿပီး ၾကည့္ၾကည့္လိုက္တယ္…
“ဟုတ္ၿပီ… ဒီလက္မွတ္ထိုးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔… ငါတို႔ အတူတူ ေနေနရတုန္းမွာ ရွင့္ကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းခ်က္ေကၽြးမယ္… ”
ဟြန္႔… ထမင္းခ်က္ေကၽြးတာနဲ႔ ငါက ေက်းဇူးတင္ေနရမွာလာ… သိပ္ေပ်ာ္မေနနဲ႔… မစားဘူး…
ပထမ တစ္ပတ္လံုးကေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းဘဲ… ဘာျပသနာမွ မျဖစ္လိုက္ဘူး…
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့စိတ္ထဲမွာ ေနလို႔မေကာင္းေနဘူး… က်ေနာ္ တကယ္ဘဲ သ၀န္တိုေနတာလား?
သူစိတ္မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ၿပီးျပန္လာတာျမင္ေတာ့ က်ေနာ့ စိတ္ထဲမွာက ေပ်ာ္လာတယ္… ေဟေဟ… နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္… က်ေနာ္လဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔ အိပ္ခ်လိုက္တယ္…
က်ေနာ္လဲ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ထိုင္ေနၿပီး ရုတ္တစ္ရက္ ကိုယ့္ပါးကို ကိုယ္ တစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္…
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ… ခုဏက ငါစကားေျပာမွားသြားတာ… ငါ့ကို ခြင့္လြတ္ပါေနာ္… ”
“ငါ ကြာရွင္းဖူးတာနဲ႕ သူမ်ားထက္ တစ္ဆင့္နိမ့္ေနၿပီလား… ငါတို႔ဘာျဖစ္လို႔ ကြာရွင္းရတာလဲ… ” သူ ငိုရင္းနဲ႔ က်ေနာ့ကိုေမးတယ္… က်ေနာ့လည္ပင္းကို ဖက္ထားတာ မလြတ္ဘူး…
“မေန႔ညက… ”
“လက္သြားေဆးေတာ့… ထမင္းစားရေအာင္…”
“စားေတာ့…”
စားၿပီးလို႔ က်ေနာ္ ပန္ကန္ေဆးဖို႔ ျပင္ေနတုန္း…
က်ေနာ္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ ထည့္လိုက္တယ္… သူ႕အတြက္လဲ တစ္ခြက္ထည့္ေပးလုိက္တယ္…
“နင္ ဘယ္လိုင္းၾကည့္ခ်င္လဲ…” က်ေနာ္သူ႕ကို ေမးလိုက္တယ္…
က်ေနာ္လဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ ကိုယ့္ေခါင္းကို ပြတ္ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္… “ငါအရင္က အရမ္းဆိုးလို႕လား…” “ဆိုးတယ္? ဘယ္သူက ရွင့္ကို ဆိုးတယ္လို႔ေျပာေနလို႔လဲ… ရွင္က ပ်င္းတာ… အခု ငါတို႔ ကြာရွင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ရွင္လဲ ရွင့္ အ၀တ္ေတြ ဘယ္လို ေလွ်ာ္ရမလဲဆိုတာ ေမ့ေနၿပီ… မစဥ္းစားၾကည့္ဘူးလား… ရွင့္အ၀တ္ေတြကို ဘယ္သူေလွ်ာ္ေပးေနရတယ္လို႔… ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေနာ္…”
စေနေန႔ဟာ ေရာက္လာတာ အရမ္းကိုျမန္တာဘဲ… က်ေနာ္ ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနၿပီး သူက်ေနာ့ေရွ႕ကို ျဖတ္သြားျဖတ္လာနဲ႔ ပစၥည္းေတြသိမ္းေနတယ္…
“နင္ျဖည္းျဖည္းသိမ္း… ငါအျပင္ထြက္လိုက္ဦးမယ္…” သူ႕အေျဖမၾကားခင္မွာ ကတည္းက က်ေနာ္ အျပင္ထြက္သြားတယ္… အိမ္ အျပင္ဘက္က မိုးေကာင္းကင္ဟာ အရမ္းကိုျပာတယ္…
ညေနေရာက္တဲ့အထိ အျပင္မွာ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းဘဲ…
“ဒီတစ္လ ေဖေဖေမေမတို႔ကို လြဲေပးရမဲ့ ပိုက္ဆံလြဲေပးၿပီးၿပီ… ေနာက္လေတြမွာလဲ လြဲေပးဖို႔ မေမ့နဲ႔ဦး… အားရင္လဲ သူတို႕ဆီကို ဖုန္းဆက္ဦး… သူတို႕က နင့္ကို သတိရေနတယ္… ငါဒီေန႕ သူတို႕ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္ေသးတယ္… ေဖေဖ့ ဖုန္းက ပ်က္ေနတယ္တဲ့… ဒီေန႔ဘဲ ၾကံဳလို႔ ဟန္းဆက္ အသစ္တစ္လံုး ၀ယ္ထားေပးတယ္… အျမန္ေခ်ာပို႕နဲ႔ ပို႕ေပးလိုက္ဦး… ေဖေဖ အခုတေလာ ေျခလက္ေတြ ကိုက္ေနျပန္ၿပီ… ဟိုတစ္ေခါက္က ၀ယ္ထားေပးတဲ့ ေဆးလဲ ကုန္ေလာက္ၿပီ… ေရာ့ ဒါက ၀ယ္ရမဲ့ေဆးနာမည္နဲ႔ လိပ္စာ… မနက္ဖန္၀ယ္ၿပီး အျမန္ေခ်ာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ထည့္ေပးလိုက္… ”
“ငါယူသြားမဲ့ ပစၥည္းေတြက ငါတို႔ သေဘာတူထားတဲ့ ဟာေတြပါဘဲ…” သူမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေလးဘက္ေတြကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေမးတယ္… “မရွင္းတာရွိလား?”
မနက္ မိုးလင္းလို႔ ေနေရာင္ျခည္ဟာ အခန္းထဲ၀င္လာတယ္… တံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္တယ္… ပစၥည္းေရႊ႕သံၾကားလိုက္တယ္… သူ အလုပ္သမားေတြကို “သတိထား…” လို႔ ေျပာေနသံ ၾကားလိုက္တယ္… ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့ ရင္ခုန္သံကို က်ေနာ္ မၾကားရေတာ့ဘူး…
“ငါသြားေတာ့မယ္… နင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေနာ္… ” သူအခန္းထဲ မ၀င္လာဘူး… တံခါးကို ျခားၿပီး ေျပာလိုက္တယ္…
“အခ်ိန္ရရင္ လာလည္ဦးေနာ္…” အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္…
“ခဏေစာင့္… မသြားေသးနဲ႔ဦး…”
“ေအာက္ဆင္းလာၿပီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ” သူ႕မ်က္လံုးေထာင့္မွာ မ်က္ရည္စက္ရွိေနတယ္…
“ငါတို႔ ကြာရွင္းၿပီးသြားၿပီေလ…”
“ငါတို႔ က ကြာရွင္းၿပီးသြားၿပီဘဲ… ရွင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ က်မကို လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းရမွာေပါ့… ” သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အမူအရာေလး ေပၚေနတယ္…
“လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတာ ႏွင္းဆီပန္းရယ္ လက္စြပ္ရယ္လိုတယ္… နင့္မွာ ရွိလို႔လာ?”
က်ေနာ္လဲ ဟို ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ကို သြားသတိရလိုက္တယ္…
ဘာျဖစ္လို႔လဲ… ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို အေရးႀကံဳလာမွ လာေနာက္ေနရတာလဲ… လက္စြပ္က ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္… က်ေနာ္ တစ္အိမ္လံုးကို ေမြေနာက္ရွာေနတုန္း သူ အခန္းထဲကို ေရာက္လာတယ္… သူ႔ေနာက္မွာက အိမ္နီးနားခ်င္း ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ…
“ငါ လက္စြပ္ ရွာမေတြ႕ေသးဘူး… ငါ့ကို အရင္ လက္ထပ္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါေနာ္…”
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေတာက္ပေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္ လက္စြပ္ေလးက အထဲမွာကိုး…
gentlemen ဟူသည္
သတင္းဘုရင္
Facebook အတြင္းမွ gentlemen ဟု ယူဆရသူမ်ား၏ gentlemen
မဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား
http://kingsofnews.blogspot.com/2013/11/facebook-gentlemen-gentlemen.html
http://kingsofnews.blogspot.com/2013/11/facebook-gentlemen-gentlemen.html
Gentlemen ဆိုသည့္ အသံုးအႏႈန္းသည္ လူႀကီးလူေကာင္းဟု ေခၚဆိုသည္ကို အမ်ားစု သိရွိၿပီး ျဖစ္၍ အထူးတလည္ ေျပာဆိုေနရန္မလိုေသာ္လည္း လူႀကီးလူေကာင္းဟူသည္ မိမိလုပ္ကိုင္ေနေသာ အလုပ္၊ မိမိပိုင္ဆိုင္မႈအဆင့္အတန္းႏွင့္ လံုး၀ပတ္သက္သည္ဟုဆိုၾကလွ်င္မူ ျငင္းဆိုရေပမည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆို ေသာ္
လူႀကီးလူေကာင္းဟူသည္ အေပၚယံအသြင္အျပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ လူႀကီးလူ ေကာင္းႏွင့္
အတြင္းစိတ္ ေျဖာင့္မွန္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။
သို႕ေသာ္ အတြင္းစိတ္ ေျဖာင့္မွန္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းကိုသာ လူႀကီးလူေကာင္း အစစ္အမွန္ဟု
ေခၚဆိုထုိက္ေပသည္။
အေပၚယံ အသြင္အျပင္ေကာင္းမြန္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ရန္မွာ မခက္ခဲလွေပ။ အမ်ိဳးအႏြယ္
သန္႕ျခင္း၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္တတ္ျခင္း၊ ေျပျပစ္ေသာ အမူအရာရွိျခင္း စသည္တို႕အျပင္
အမ်က္ေဒါသ ကို မေဖာ္ျပဘဲ ခ်ဳပ္တည္းထားတတ္ျခင္းဟူေသာ သိမ္းဆည္းမႈရွိလွ်င္ အေပၚယံ
အမ်ိဳးအစား လူႀကီးလူ ေကာင္းျဖစ္ၿပီဟု ေခၚဆိုႏုိင္ေပၿပီ။ ဤသည္မွာ ျပင္ပကမၻာမွ
လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား၏ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ ခ်က္မ်ားပင္။
facebook ေလာကမွ
လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားကား profile အမွန္သံုးသည္။ အလုပ္အကိုင္၊ ပညာ အဆင့္အတန္းျမင့္သည္။
ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေကာင္းသည္။ ယဥ္ေက်းစြာ စကားေျပာဆို သည္။ အယူအဆတစ္စံုတစ္ရာ
မတူပါက သူတစ္ပါးကို ယဥ္ေက်းစြာ တိုက္ခိုက္တတ္သည္။ သူတစ္ပါးက တိုက္ခိုက္လာလွ်င္လည္း
ယဥ္ေက်းစြာ နာလိုခံခက္ ျပန္ေျပာတတ္သည္။ ထုိကဲ့သို႕ေသာ လူအမ်ိဳးအစားကို facebook
ေလာကမွ အေပၚယံ လူႀကီးလူေကာင္းဟု ေခၚဆိုထုိက္မည္ထင္သည္။ ဤသည္ကား မိမိ၏ တစ္ကိုယ္ရည္
အေတြးအျမင္သာျဖစ္ပါသည္။
အတြင္းစိတ္ ေျဖာင့္မွန္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းအျဖစ္ကိုကား ေတာ္ရုံလူ မရႏုိင္ေပ။
အၾကင္သူသည္ အေပၚယံအားျဖင့္ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးထဲက ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္၊
အ၀တ္အစားမွာလည္း ေတာ္စြ ေလ်ာ္စြ ၀တ္ခ်င္ ၀တ္မည္၊ သုိ႕ရာတြင္
အတြင္းစိတ္သေဘာမွာမူကား ဇမၺဴရစ္ေရႊစင္ႏွင့္ ပမာႏႈိင္း၍ ရေလာက္ ေအာင္ ေကာင္းျမတ္ေသာ
စိတ္ေနစိတ္ထားရွိလွ်င္ ထိုသူသည္ အတြင္းစိတ္ေျဖာင့္မွန္ေသာ လူႀကီး
လူေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဤမွ်ႏွင့္ေတာ့ လူႀကီးလူေကာင္းစာရင္းမ၀င္ေသး။
တည့္မတ္ႀကံ့ ခိုင္ေသာ
စိတ္ဓာတ္ရွိျခင္း၊ အခါခပ္သိမ္းမွန္ေသာ စကားကိုဆိုျခင္း၊ တစ္ဖက္သား အေပၚတြင္
မတရားျပဳဖို႕ ရြံ႕ရွက္ျခင္း၊ ကိုုယ့္သိကၡာကိုယ္ ေစာင့္စည္းျခင္း၊ ေသးေသးႏုပ္ႏုပ္
မလုပ္တတ္ မႀကံတတ္ျခင္း၊ ၾကင္နာ သနားတတ္ျခင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားျခင္း စေသာ
အရည္အခ်င္းမ်ား အျပည့္အ၀ပါရွိပါမူ အျပည့္အ၀ လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ၿပီဟု ေျပာႏုိင္ၿပီ
ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႕ လူႀကီးလူေကာင္းအမ်ိဳးအစားသည္ လူခ်မ္းသာ ပညာတတ္ အသုိင္းအ၀ိုင္း
တြင္သာ အၿမဲရွိလိမ့္မည္ဟု မဆိုႏုိင္ေပ။ ဆင္းရဲသား အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္လည္း
ထိုကဲ့သို႕ ျမင့္ျမတ္သည့္ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာေလ့ရွိပါသည္။
Facebook ေလာကတြင္လည္း ထိုကဲ့သို႕ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားစြာ ရွိပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတာ့ သိပ္ႀကံဳ ဆံုဖူးျခင္းမရွိ၍ ယခုအထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မရွိေသးဟုသာ ဆိုရေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ့္
ပတ္၀န္းက်င္ရွိ facebook user မ်ားသည္ ပထမအမ်ိဳးအစား လူႀကီး
လူေကာင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္သာ အားထုတ္ေနၾကသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရွိေနရပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ပါနည္း။
ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ အေပၚယံကိုသာ
ပိုမို မက္ေမာတြယ္တာတတ္ေနၾကၿပီေလာ။ အတြင္းစိတ္ျဖဴ စင္မႈ၊ သူတစ္ပါးအား စာနာမႈ၊
မိမိႏွင့္ စကားေျပာေနသူကို လူႀကီးလူငယ္မေရြး ေလးစားစြာ ဆက္ဆံမႈ၊ လူငယ္မ်ားႏွင့္
မိမိထက္ ပညာနိမ့္ပါးသူမ်ား၏ အျမင္မ်ားကို ေလးစားစြာ လက္ခံေပး၍ အျမင္မတူျခင္း
တစ္စံုတစ္ရာရွိလွ်င္လည္း ေရးသားသူ စိတ္အနာတရမျဖစ္ေအာင္ ေစတနာျဖင့္ ယဥ္ေက်းစြာ
ေဆြးေႏြးမႈ၊ မိမိအား ဆဲဆိုတုန္႕ျပန္လာပါက ထိုကဲ့သုိ႕ အျပဳအမူကို
လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ယဥ္ေက်းစြာ ျပန္ေျပာမႈ စေသာ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ျခင္း
အစစ္အမွန္မ်ားကို မေတြ႕ရဘဲ မိမိႏွင့္ အျမင္မတူညီရုံမွ်ကေလးႏွင့္
သူမ်ားေနာက္ကြယ္တြင္ ထိုသူ သိကၡာတစ္စံုတစ္ရာက်ဆင္းေအာင္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေနမႈ၊
မိမိကိုယ္တိုင္ မိမိကို လာေရာက္ဆက္ဆံပါက မႀကိဳက္သည့္ အခ်က္မ်ားကို
ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ အလွ်င္းမရွိဘဲ သူတစ္ပါးစိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္
စိတ္လုိက္မာန္ပါ အားတက္သေရာ လုပ္ေဆာင္ေနမႈ အစရွိသည့္အရာ မ်ားကိုသာ တြင္တြင္
လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေတြ႕ေနရသည္။
အသိမၾကြယ္ေသးသည့္ လူငယ္မ်ား၊ ပညာႏုံနဲ႕သူမ်ားက ထိုကဲ့သို႕ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ကို
ခြင့္လႊတ္ နားလည္ ေပး၍ရေသာ္လည္း ပညာတတ္၊ ေယာက်ာ္းရင့္မာႀကီးမ်ား ( မိန္းကေလးမ်ား
လုပ္ေဆာင္သည္ကို မေတြ႕ရသလာက္ရွားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕၍လည္း ျဖစ္မည္ ) ၊
ျပင္ပေလာကတြင္ လူႀကီးလူေကာင္း မ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသူမ်ားက ထုိကဲ့သို႕
လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္းကိုမူ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ ေနရပါ သည္။
ျပင္ပ လူျမင္ေသာ ေနရာတြင္သာ
လူႀကီးလူေကာင္းအျဖစ္ ခံယူမည္။ လူခ်င္းမျမင္ရေသာ အင္တာနက္ ေလာကႀကီးထဲတြင္
ထိုကဲ့သို႕ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စရာမလုိဟု မိတ္ေဆြတို႕က သတ္မွတ္ လိုက္ၾကၿပီေလာ။
မိတ္ေဆြတို႕က အသိမၾကြယ္ေသးသူမ်ားကို လူႀကီးလူေကာင္းဆန္သည္ဟု ယူဆရေသာ
စကားလံုးတို႕ျဖင့္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း မိတ္ေဆြတို႕၏
အတြင္းစိတ္ ပံုရိပ္တို႕ကို မိတ္ေဆြတို႕ သံုးႏႈန္းသြားေသာ စကားလံုးတိုင္းက
ထင္ဟပ္လ်က္ရွိေနသည္ကို သတိထား တတ္သူတိုင္း ျမင္ႏုိင္ပါသည္။
Facebook ေလာကကို ျပင္ပ လူမႈကြန္ယက္အစစ္အမွန္အျဖစ္ ယူဆၾကည့္ၾကမည္။ လူတစ္ဦးစီ၏
wall မ်ားသည္ ထိုသူတို႕၏ ေနထိုင္ရာအိမ္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ လူတစ္ဦးစီ၏
တင္ထားေသာ post မ်ားေအာက္ရွိ comment မ်ားေနရာသည္ ထိုသူ၏ ရင္းႏွီးေသာ
ပတ္၀န္းက်င္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ လူတစ္ဦးကို မိမိေဆာင္းပါးတြင္ tagging လုပ္ျခင္းသည္
မိမိေရးသားခ်က္မ်ားကို ေ၀ဖန္ေပးရန္ မိမိ၏ အိမ္သို႕ ဖိတ္ေခၚျခင္းမည္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း
ေျပာပါေတာ့မည္။ မိတ္ေဆြတို႕သည္ ျပင္ပတြင္ သူတစ္ပါးအိမ္သို႕ သြားလည္ဖူးၾကမည္သာ။
အိမ္ရွင္ႏွင့္ စကားစျမည္လည္း ေျပာဆိုဖူးၾကမည္ သာ။ ဧည့္သည္အျဖစ္ သူတစ္ပါးအိမ္သို႕
သြားေရာက္ေနစဥ္ အိမ္ရွင္ႏွင့္ သေဘာမတူသည္ရွိခဲ့ေသာ္ မိတ္ ေဆြတို႕သည္ အိမ္ရွင္ကို
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစရန္ ျပန္လည္ ျငင္းခံုၾကပါ၏ေလာ။ ျပန္ျငင္းခံုသည္ဟု ေျဖေသာ
မိတ္ေဆြသည္ ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးကို ဆက္လက္မဖတ္ရႈေတာ့ရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးသည္ gentlemen မ်ားကိုသာ ေဆြးေႏြးထားေသာ
ေဆာင္းပါးျဖစ္ေန၍ပင္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ေျပာပါမည္။ ကိုယ္ႏွင့္ မခင္ေသာ သူတို႕၏ ေဆြးေႏြးပြဲသို႕ မည္သူမွ်
ဖိတ္ေခၚျခင္း မျပဳဘဲ အိမ္ရွင္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္
အတင္း၀င္ေရာက္ျငင္းခံုျခင္းကို လူႀကီးလူေကာင္းတို႕ လုပ္ၾကပါ၏ေလာ။ လုပ္သည္ဆိုလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မေျပာလိုေတာ့ၿပီ။ လူႀကီးလူေကာင္းဟု ယူဆထား ေသာ မိမိတို႕၏
အျပဳအမူမ်ားကို လူမႈကြန္ယက္တြင္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾကပါ။ ကိုယ့္အေတြး ႏွင့္ ကိုယ္
လူႀကီးလူေကာင္း ဆက္လက္ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ မိမိႏွင့္ အုပ္စုတူသူမ်ား၏ လူႀကီးလူေကာင္းဟု
သတ္မွတ္ျခင္း ကိုလည္း ဆက္လက္ခံရႏုိင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ သူမ်ား post တုိင္း
ငပြႀကီး လုပ္ေနသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ မိတ္ေဆြႏွင့္ အျမင္မတူသူမ်ားကျဖင့္
လူႀကီးလူေကာင္းဟု မသတ္မွတ္ေပးႏုိင္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ေန႕သ၌ အထက္တန္းစားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္
လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကစဥ္ ဖိနပ္ထူထူႀကီးႏွင့္ အကၤ်ီပြႀကီး ၀တ္ထားေသာ
လယ္သမားႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ၾက၍ လူႀကီးျဖစ္သူက ေဖာ္ေရြစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သကာ အာလာပ
သလႅာပ စကားေျပာၿပီးမွ ခြဲခြာ သြားၾက၏။
လယ္သမားႀကီး မ်က္ကြယ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ လူငယ္က ဤမွ်ေလာက္ လူရည္လူေရာင္ ညံ့ဖ်င္းသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ရသည္မွာ မရွက္ပါသေလာဟု ေမး၏။ ဤတြင္ လူႀကီးျဖစ္သူက “ ဘာလဲကြဲ႕။ မင္းက ဖိနပ္ထူထူႀကီးနဲ႕ အက်ၤီပြႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး လူရည္လူေရာင္ မရွိဘူးလို႕ ေျပာသလား၊ ငါက ဖိနပ္ထူႀကီးနဲ႕ အက်ၤီပြႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္တာ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕၊ အထဲက လူကို ႏႈတ္ဆက္တာ၊ အဲ့ဒီ အက်ၤီပြႀကီးထဲက လူကေလ တကယ့္ အရည္အခ်င္းကို ခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခ်ိန္ခြင္တစ္ဖက္မွာ မင္းရယ္၊ ငါရယ္ ၊ ငါတို႕လို လူမ်ိဳးေတြ ဆယ္ေယာက္ထည့္၊ သူ႕ဘက္ကေတာင္ ေလးလိမ့္ဦးမယ္ ေမာင္ေရ႕၊ ဘာမွတ္ လို႕လဲ” ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။
အေၾကာင္းမူကား ၄င္းလယ္သမားႀကီးမွာ
အေနစုတ္ေသာ္လည္း အတြင္း စိတ္ေျဖာင့္မွန္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုလူႀကီးက
သိႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေန၍ပင္။
လူမႈကြန္ယက္တြင္ အေပၚယံလူႀကီးလူေကာင္း ေပါမ်ားပါသည္။ အတြင္းစိတ္ေျဖာင့္မွန္ေသာ
လူႀကီးလူ ေကာင္းမ်ား ယေန႕ထက္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရွားပါးေနဆဲျဖစ္သည္။
အယူ၀ါဒမတူလွ်င္၊ မိမိႏွင့္ စိတ္မတည့္လွ်င္ ထိုသူကို ၀ိုင္းတိုက္ခိုက္ဖို႕
၀န္မေလးတတ္ၾက။ သူမ်ား wall မ်ားသို႕ က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ကာ ထိုသူ မႀကိဳက္ေလာက္သည့္
စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ဆင္ျခင္မႈမရွိေရးရန္လည္း တြန္႕ဆုတ္ ျခင္းမရွိၾက။
အိမ္ရွင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစရန္
ေခ်ာင္ပိတ္တိုက္ခိုက္ျခင္းတို႕ လုပ္ေဆာင္ရန္လည္း အားတက္သေရာရွိၾကေပသည္။
ထိုအျဖစ္မ်ိဳးကို ျမင္ေနရသည္မွာ စိတ္ကုန္လွေသာေၾကာင့္ ယခုေဆာင္း ပါးကို
ေရးသားျခင္းပင္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးသည္ မိမိႏွင့္ တိုက္ရုိက္ထိသြား၍ block ၊
unfriend လုပ္သြားလည္း ခံရုံသာ။ မိမိေဆာင္းပါးဖတ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အျမင္ေျပာင္းလဲ သြားသည္
ဆိုခဲ့လွ်င္ မိမိေရးရက်ိဳးနပ္ေပၿပီ။ မိတ္ေဆြမ်ားကို အတြင္းစိတ္ေျဖာင့္မွန္ကာ
စာနာတတ္ေသာ လူႀကီးလူေကာင္း အစစ္အမွန္မ်ားအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ပညာရွာဆဲ
အသိဥာဏ္မၾကြယ္ေသးသည့္ လူငယ္တို႕က ေလးစားလိုလွပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆႏၵမ်ား
ျပည့္စံုပါရေစဟု လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းလုိက္ရပါ ေတာ့သည္။
စာၾကြင္း။ ။ မိမိကိုယ္တိုင္ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ရန္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး
ႀကိဳးစားအား ထုတ္ေနရေသာ သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးဖတ္၍
အေတြးတစ္စံုတစ္ရာ ရရွိ သြား သည္ဆိုလွ်င္ပင္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။ ေဆာင္းပါးရွိ
အခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္မ်ားကို ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း ေရးသားေသာ “ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ပါေစ”
ေဆာင္းပါးမွ ရယူထားပါသည္။
မိတ္ေဆြမ်ားကို ထာ၀စဥ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ကိုရူပ
Today Myanmar
Subscribe to:
Posts (Atom)