အခ်ိန္ ၁၀မိနစ္ရမွ ဖတ္ပါ

အိႏၵိယ သမၼတေျပာသြားတဲ့ မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံအတြက္ အခ်ိန္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ေပးႏိုင္မလား တဲ့ ေပးႏိုင္ရင္ ဒီစာေလးကိုဖတ္ၾကည့္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ က လူေတြ အတြက္လည္း တိုက္ဆိုင္လြန္းလို႕ သူငယ္ခ်င္းတို႔ အခ်ိန္ယူျပီး ဖတ္ေစခ်င္တယ္။ အခ်ိန္ နည္းနည္းေပးၿပီး ဖတ္ေပးပါ။

ဒီစာကို ဖတ္ ျပီးသြားရင္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ငါတို႔ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္။ တာ၀န္ သိစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။
အိႏၵိယသမၼတေၿပာတဲ့ မိန္႕ခြန္းထဲက လက္ရွိၿမန္မာလူမ်ဳိး အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကုိ ထင္ဟပ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။

အခုလို ေျပာထားပါတယ္။
"မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံအတြက္ အခ်ိန္ ၁၀မိနစ္ရမလား..?
ရတယ္ဆိုမွ ဒီစာကို ဆက္ဖတ္ပါ…
အခ်ိန္မရွိရင္ေတာ့ မင္းသေဘာပဲ…။

အိႏၵိယသမၼတ:
"တို႕အိႏိၵယအစိုးရက လုပ္ေဆာင္မႈေတြ မထိေရာက္ဘူး။
မင္းေျပာတယ္… တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ဥပေဒေတြကလဲ အုိေဟာင္းျပီး ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။
မင္းေျပာတယ္… စည္ပင္ကလဲ အမိႈက္ေတြမရွင္းဘူး
မင္းေျပာတယ္…. ဖုန္းလိုင္းေတြကလဲ အလုပ္မလုပ္တာခပ္မ်ားမ်ားလို႕
မင္းေျပာတယ္… မီးရထားဆိုတာ ဟာသတစ္ခုပဲ.. အဲလိုင္းေတြဆို ကမာၻမွာ
အဆိုးဆံုး… စာပို႕စနစ္မွာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိ႕တဲ႕စာက မေရာက္ဘူး…
တို႕တိုင္းျပည္မွာ အားလံုးက ေခြးစာေကၽြးပစ္ရေတာ့မေလာက္ ပ်က္စီးစုတ္ျပတ္မႈေတြခ်ည္းပဲ လို႕
မင္းေျပာတယ္…

မင္းေျပာ… မင္းအဲ႕ဒါေတြခ်ည္းပဲ ပါးစပ္ကေန ေျပာျပီး မင္းကေရာ ဘာတစ္ခုလုပ္လဲ…?

ေကာင္းျပီ.. မင္းစကၤာပူကို ေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ့...
စကၤာပူကလမ္းေတြေပၚ မင္းေဆးလိပ္လႊင့္မပစ္ရဲဘူး.. စတိုးဆိုင္မွာ မုန္႕မစားရဲဘူး..
ညေန ၅ နာရီနဲ႕ ၆ နာရီၾကား ေအာခတ္လမ္းေပၚ ကားျဖတ္ေမာင္းဖို႕ ၅ ေဒၚလာ မင္းေပးတယ္… အဲ႔လိုစကၤာပူမွာ မင္းတစ္ခုခုမ်ားေျပာလား.. ေျပာခဲ႕လား…?

ဒူဘိုင္းမွာ ဥပုသ္လမ်ိဳး လူျမင္ကြင္းမွာ မင္းအစားစားရဲလား…
မကာရ္မွာ ေခါင္းမေဆာင္းပဲ မင္းအျပင္ထြက္ရဲလား..
၀ါရွင္တန္မွာ တစ္နာရီ ၅၅မိုင္ထက္ေက်ာ္ျပီး မင္းကားေမာင္းရဲလား… ေမာင္းမိလို႕ ရဲလာဖမ္းရင္
ငါ့ကိုဘာမွတ္ေနလဲ ငါဘာေကာင္လဲ သိလား ငါဘယ္သူ႕သားလဲ သိလားလို႕ ရဲကို
မင္းေျပာရဲလား….

ေအာ္ဇီနဲ႕ နယူးဇီလန္ကမ္းေျခေတြမွာ စားျပီးသား အုန္းခြံေတြကို ေတြ႕ကရာ မင္းေလွ်ာက္ပစ္ရဲလား….
တိုက်ိဳကလမ္းေတြေပၚမွာ မင္းကြမ္းတံေတြး ေလွ်ာက္ေထြးရဲလား။
ဒါေတြက မင္းကို ေမးေနတာ။ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ သူ႕စည္းကမ္းနဲ႕အညီ အတိအက် ေလးစားလိုက္နာႏိုင္ျပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္မွ စည္းကမ္းကို မေလးစား စည္းကမ္းပ်က္တတ္တဲ႕မင္းကိုပဲ ေမးေနတာ။

အိႏိၵယေျမကို စနင္းျပီဆိုတာနဲ႕ စိတ္ထင္သလို ေဆးလိပ္ေတြ စကၠဴစေတြ အမိႈက္ေလွ်ာက္ဖြတတ္တဲ႕
မင္းလိုလူေတြကို ေမးေနတာ။
တျခားတိုင္းတပါးမွာ စည္းကမ္းလိုက္နာ ေလးစားတတ္ခဲ႕တဲ႕မင္းက ကိုယ့္ေမြးရပ္ႏိုင္ငံမွက်ေတာ့ ဘာလို႕ ပံုစံအတူတူ မလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ

အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အျငိမ္းစားဘံုေဘျမိဳ႕ စည္ပင္အေရးပိုင္ၾကီး Mr.Tinaikar ဘာေျပာသြား
လဲသိလား။ လူ႔မလိုင္ေတြက သူတို႕ေခြးေတြနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျပီး လမ္းေတြေပၚမွာ ေခြးအညစ္အေၾကးေတြ ထားခဲ႕ၾကတယ္။
ျပီးတာ့ အဲ႔လူေတြကပဲ တစ္ခါျပန္ျပီး ညစ္ေပေနတဲ႔ လူသြားလမ္းေတြအတြက္ တာ၀န္ရွိသူ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ ညံ႔ဖ်င္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီး အျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္… တာ၀န္ရွိသူေတြကို သူတို႕က ဘယ္လို လုပ္ေပးေစခ်င္တာလဲ။

သူတို႕ေခြးေတြ ေနာက္ကေန တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး ေခြးစြန္႕ခဲ႕သမွ် အညစ္အပတ္ေတြကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ရွင္းေပးေစခ်င္တာလား။
အေမရိကားမွာ ကိုယ့္အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ဆီက ထြက္တဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြ သန္႕စင္ေပးဖို႕ ပိုင္ရွင္က တာ၀န္ယူရတယ္.. ဂ်ပန္မွာလဲဒီလိုပဲ… ဒီ အိႏိၵယကလူေတြ အဲ႔လိုလုပ္လား..? တို႕လူေတြကက်ေတာ့ မဲေပးပြဲသြား။ မဲေလးေပးျပီး.. ျဖစ္သမွ် အကုန္ကို တာ၀န္လႊဲခ်ေခါင္းခံေပးဖို႕ လူတစ္ေယာက္ ေရြးလိုက္သလိုပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ဘာတာ၀န္မွ မရွိသလို ေနျပီး အရာအားလံုးကို အစိုးရကပဲ ကၾကီးခေခြးကအစ လိုက္ေျဖရွင္းေပးဖို႕ ထိုင္ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတယ္။

ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္အားျဖည့္မႈ သုည…. အမိႈ္က္ေလးေတြၾကံဳသလို ေလွ်ာက္ပစ္ရင္း ျမဳိ႕ေတာ္ သာယာလွပဖို႕ အာဏာပိုင္ေတြကို ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒီ႕အစား အျမင္မေတာ္တဲ႕ စကၠဴတစ္စကို အမိႈက္ပံုးေလးထဲေရာက္ေအာင္ ထည့္လိုက္ဖို႕ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္။

ရထားဘူတာရံုေတြမွာ သန္႕စင္ခန္းေတြ ထားေပးေစခ်င္ၾကတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အဲဒီ့သန္႕စင္ခန္းေတြကို
က်က်နန ဘယ္လိုသံုးရမလဲေတာ့ အေလးမထားဘူး။

အိႏိၵယအဲလိုင္းေတြမွာ အေကာင္းဆံုးအစားအေသာက္ေတြ ေရအိမ္ေတြရွိေစခ်င္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ လစ္ရင္လစ္သလို ရသေလာက္ေလး ပိုယူလာဖို႕ ခိုးလာဖို႕လဲ ၀န္မေလးဘူး။
ကဲ.. ဒီေတာ့ ပ်က္စီးပုပ္သိုးေနပါတယ္ဆိုတဲ႕ ဒီစနစ္ၾကီး အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိတာလဲ။

ဘယ္သူေတြက ေျပာင္းလဲဖို႕လိုေနတာလဲ… အဲဒီ႔စနစ္ၾကီးမွာ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္လႈပ္ရွား
လည္ပတ္ေနတာလဲ။ ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ့္ျမိဳ႕ ကိုယ့္အဖြဲ႕အစည္း တျခား
အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႕ အစိုးရ အကုန္လံုးပါ၀င္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။

ဒါေပမဲ႕ ေသခ်ာပါတယ္.. တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် ပါ၀င္ေျပာင္းလဲလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အခ်ိန္က်ေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္မိသားစုေလးနဲ႔အတူတူ စိတ္ခ်လံုျခံဳတဲ႔အိမ္ေလးထဲ အတူတူထိုင္ေနၾကျပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ခပ္လွမ္းလွမ္းပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာပါ။

သူတို႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္သန္႔ရွင္းၾကီးတစ္ေယာက္ မိုးေပၚကေနက်လာျပီး
အာလံုးကို ေနရာတက်ျပန္ျဖစ္သြားေအာင္ လဲွက်င္းရွင္းလင္း ေျပာင္းလဲေပးသြားလိမ့္မယ္လို႕
ေမ်ွာ္လင့္ရင္လဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာေပါ့။

ဒါမွမဟုတ္လဲ တတ္ႏိုင္သူေတြက တျခားတိုင္းတပါးကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားရင္လဲ သြားလိမ့္မယ္…. ဘာနဲ႕တူလဲဆိုေတာ့ အမဲလိုက္ေခြးၾကီးလက္ကေန ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးတဲ႕ သူရဲေဘာေလးေတြလိုပဲ။
သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္လို႕ထင္ရတဲ႕အေမရိကားရဲ႕ ဂုဏ္သေရေတာ္ေအာက္မွာ ေနပူစာလံႈခြင့္ ေတာင္းခံၾကျပီး အေမရိကားရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ေတြကို တဖြဖြ ခ်ီးမြန္းခန္း ဖြင့္ေနၾကလိမ့္မယ္။

အဲ႔လိုေနရင္းနဲ႕မွာ နယူးေယာက္က မလံုျခံဳဘူးလို႕ ခံစားလာရရင္ အဂၤလန္ကိုဆက္ေျပးၾက။
အဂၤလန္မွာ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလာရင္ ပင္လယ္ေကြ႕ကို ေလယာဥ္နဲ႕ေျပး...။ ပင္လယ္ေကြ႕မွာ စစ္ျဖစ္လာတဲ႔အခါက်ေတာ့ လူမႈကယ္တင္ေရး အစီအစဥ္နဲ႕ အိႏိၵယကိုျပန္ပို႕ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုၾက။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕စနစ္ ေခတ္ကို အားျပည့္တိုးတက္လာဖို႕ေတာ့ ဘယ္သူမွ အပင္ပန္းခံျပီး မစဥ္းစားခ်င္ၾကဘူး။ အေကာင္းအဆိုး ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ႕အသိဥာဏ္ကို ေငြေၾကးပကာသနေတြနဲ႕ အေပါင္ခံ ထားၾကလိုက္သ လိုျဖစ္ေနတယ္။

၃၅ ေယာက္ေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတ J F Kennedy က သူ႕ေနာက္လိုက္ အေမရိကန္ေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ႕တဲ႕ စကားေလးနဲ႕ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္မယ္။

“DO NOT ASK WHAT YOUR COUNTRY DO FOR YOU.. ASK WHAT YOU CAN DO FOR YOUR COUNTRY..”
"တိုင္းျပည္က သင့္ကို ဘာေပးႏိုင္လဲလို႕ ေမးမယ့္အစား.. တိုင္းျပည္အတြက္ သင္ ဘာေပးႏုိင္မလဲ ဆိုတာပဲ ေမးပါ" ….တဲ႕"

from: ေရႊျမန္မာမီဒီယာ