၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေပါ့ လန္ခ်ားလွည္းေမာင္းသမား အဖုိးအုိ Bai Fangli ဟာ သူတစ္သက္လုံး
ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြခဲ့သမွ်ေတြအ တြက္ ၿပန္လည္အနားယူဖုိ႔ ေနရပ္ၿမိဳ႔ေလးဆီကုိ
ၿပန္လာခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႔ သူ႔ေနရပ္ၿမိဳ ႔ေလးရဲ ႔ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းေနအရြယ္
ကေလးေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာကို ေတြ႔လုိက္ရ တယ္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ေလးေတြၿဖစ္ေပ မဲ့
ေက်ာင္း၀င္ေၾကးေတာင္ မတက္ႏုိ င္၊ ဆင္းရဲလြန္းလွတဲ့ကေလးေတြၿဖစ ္တဲ့အတြက္ ခုလုိ
အရႊယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ ၾကဳံရာအလုပ္ေတြကုိ ၀င္လုပ္ေနရရွာတယ္။
အဲ့ဒီမွာဘဲ Bai ဟာ ထန္က်င္း ၿမိဳ ႔ကိုၿပန္သြားၿပီး နဂုိ လန္းခ်ားေမာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ ၿပန္လုပ္ခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ ဘူတာေနာက္နားက တည္းခုိးခန္းဧည့္ သည္ေတြကုိလည္း သြားလာေရးအတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈေပ းခဲ့ ပါေသး တယ္။ ၂၄ နာရီလုံးလုံး ခရီးသည္ေတြကုိ
ေစာင့္ခဲ့တယ္၊ အစားအေသာက္ကုိလည္း ခ်ိဳ ႔တဲ့စြာစားေသာက္ၿပီး စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ တပတ္ရစ္အ၀တ္အ စား
အေဟာင္းေတြဘဲ သူရွာေဖြၿပီး၀တ ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူေန႔စဥ္ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ရွာေဖြရသမွ်ေတ ြ
ပိုက္ဆံအားလုံးကို ေက်ာင္းစရိတ္မတက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ေထာက္ပ့ံခဲ့ၿပီး ပညာကို
ဆက္သင္ေစခဲ့တယ္။
၂၀၀၁ ေလာက္မွာေပါ့ သူဟာ Tianjin YaoHu (ထန္က်င္း အလယ္တန္းေက်ာင္း) ဆီကုိ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးစုထားတဲ့ ေငြေၾကးေလး ကို ေပးပုိ႔ဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရ ဲ႔ လန္ခ်ားေလးနဲ႔ေမာင္းလာခဲ့တယ ္။
အသက္ (၉၀) ရွိသြားၿပီၿဖစ္တဲ့ လန္ခ်ားေမာင္းသမား အဖုိးအုိ က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေၿပာၿပတယ္ သူ႔မ်က္၀န္းမွာေတာ့ ေၾက ကဲြ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ေပါ့ "အသက္အရႊယ္ၾကီးလာေတာ့ အရင္လုိလန္ခ်ား မႏွင္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ေနာက္ထပ္ မကူညီ မေထာက္ပံ့ႏုိင္တာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးတုိ႔ရယ္" တဲ့။
အဲ့ဒီမွာဘဲ Bai ဟာ ထန္က်င္း ၿမိဳ ႔ကိုၿပန္သြားၿပီး နဂုိ လန္းခ်ားေမာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ ၿပန္လုပ္ခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ ဘူတာေနာက္နားက တည္းခုိးခန္းဧည့္ သည္ေတြကုိလည္း သြားလာေရးအတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈေပ
၂၀၀၁ ေလာက္မွာေပါ့ သူဟာ Tianjin YaoHu (ထန္က်င္း အလယ္တန္းေက်ာင္း) ဆီကုိ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးစုထားတဲ့ ေငြေၾကးေလး ကို ေပးပုိ႔ဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရ ဲ႔ လန္ခ်ားေလးနဲ႔ေမာင္းလာခဲ့တယ
အသက္ (၉၀) ရွိသြားၿပီၿဖစ္တဲ့ လန္ခ်ားေမာင္းသမား အဖုိးအုိ က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေၿပာၿပတယ္ သူ႔မ်က္၀န္းမွာေတာ့ ေၾက ကဲြ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ေပါ့ "အသက္အရႊယ္ၾကီးလာေတာ့ အရင္လုိလန္ခ်ား မႏွင္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ေနာက္ထပ္ မကူညီ မေထာက္ပံ့ႏုိင္တာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးတုိ႔ရယ္" တဲ့။
ေက်ာင္းမွာရိွတဲ့ ေက်ာင္းသား
အားလုံး ႏွင့္ ဆရာဆရာမအားလုံးက တေရႊ ႔ေရႊ ႔ၿဖင့္ ႏွင္းၿပီး ေက်ာင္းကၿပန္ ထြက္သြားတဲ့
အဖုိးအုိရဲ ႔ေက်ာၿပင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေလးေတြ စီးက်လွ်က္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
သူဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ မရွိဆင္းရဲသား ကေလးငယ္ (၃၀၀) ေက်ာ္ကို သူတုိ႔ရဲ႕ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ တရုတ္ ယြမ္ 350,000 တိတိ လွဴဒါန္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဖုိ းအုိဟာ
၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရွ ိေတာ့ေပမဲ့ သူရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခဲ့မႈေတြက
သူေနထုိင္ရွင္သန္ရာ ရပ္၀န္းမ ွာေတာ့ စဲြထင္က်န္ခဲ့တုန္းပါ ။
အဂၤလိပ္လုိ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုကို ၾကိဳက္လုိ႔ အတက္ႏုိင္ဆုံး၊ အနီးစပ္ဆုံး ဘာသာၿပန္ ၿပီး ေ၀ငွလုိက္ပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ အဖုိးအုိရ ဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကုိ ေလးစားအားက်လြန္ းလုိ႔ပါ။
အသက္အရႊယ္ ၾကီးရင့္ေပမဲ့ သူ တက္တဲ့ ပညာနဲ႔ သူခ်စ္တဲ့ အရပ္၊ သူခ်စ္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္
အနစ္နာခံ ကုသိုလ္ၿပဳသြားပုံက ေလးစားအားက်ဖြယ္ၿဖစ္ပါသည္။
"သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ေျမသည္၊
အေျခတုိးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။"
သူဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ မရွိဆင္းရဲသား ကေလးငယ္ (၃၀၀) ေက်ာ္ကို သူတုိ႔ရဲ႕ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ တရုတ္ ယြမ္ 350,000 တိတိ လွဴဒါန္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဖုိ
အဂၤလိပ္လုိ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုကို ၾကိဳက္လုိ႔ အတက္ႏုိင္ဆုံး၊ အနီးစပ္ဆုံး ဘာသာၿပန္ ၿပီး ေ၀ငွလုိက္ပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ အဖုိးအုိရ ဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကုိ ေလးစားအားက်လြန္
"သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ေျမသည္၊
အေျခတုိးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။"
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ ႔ ကဗ်ာစာပုိဒ္ေလးလည္း
မ်က္လုံးထဲ ၿမင္လာ၏။ အဖုိးအုိသည္ စိတ္ကူး ႏွင့္ ဆႏၵကုိ လက္ေတြ႔ အေကာင္ထည္ေဖာ္ သြားႏုိင္ခဲ့ေပသည္။
အဖုိးအုိ ၿမွင့္တင္ကူညီေပးလုိက္ေသာ ကေလးေတြသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူတုိ႔၏ သက္ဆုိင္ရာ က႑မ်ားတြင္ ၿမွင့္ၿမွင့္မားမား စြမ္းေဆာ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရ ဲ႔ တုိင္းၿပည္မွာလည္း မၿပည့္စုံ မတက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ရွိေနေခ်ေသးသည္။ တက္ႏဳိင္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြ ၿပဳေစခ်င္သည္..။
ပညာေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ကူညီၾကေသာ အသင္းအဖဲြ ႔မ်ားကိုလည္း ေတြ႔လာရပါသည္....
ဒီလုိအသင္း အဖဲြ ႔မ်ိဳးေတြကိုလည္း ေလးစားအားက်မိေၾကာင္း ႏွင့္
ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုေခြ်လွ်က္....
ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေစေၾကာင္း
အားလု ံးဘဲ အဖုိးအုိလုိဘဲ... မၿပည့္စုံၾ ကတဲ့ ကေလးငယ္ေတြအတြက္
"အနာဂတ္ရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္" လုိ ၿဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ တြန္းအားေပးမိပါေတာ့သည္။
အာကာမုိးတိမ္
ခ်ိဳးငွက္ဟူသည္
"အနာဂတ္ရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္" လုိ ၿဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ တြန္းအားေပးမိပါေတာ့သည္။
အာကာမုိးတိမ္
ခ်ိဳးငွက္ဟူသည္
No comments:
Post a Comment