ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ဖိနပ္စီးျခင္း ျပႆနာ

(ဂါဒီယန္သတင္းစာ အယ္ဒီတာေဟာင္း ဦးစိန္ဝင္းေမးၿပီး အမရပူရၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ႀကီး ေျဖဆိုေတာ္မူသည္။)


အေမး။ ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝင္း, ဘုရားယင္ျပင္ေတာ္တုိ႔၌ ဖိနပ္စီးလွ်င္ မည္သို႔ အျပစ္ရွိပါသနည္း၊ ဗိမၺိသာရမင္း၏ ေျခဖဝါးကို ဓားခြဲခံရျခင္းသည္မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။

အေျဖ။ ။ဗိမၺိသာရမင္း၏ ေျခဖဝါးကို သင္တုန္းဓားျဖင့္ အခြဲခံရျခင္း၌ "ရာဇာကိရ ပုေဗၺ ေစတိယဂၤေဏ သဥပါဟေနာ အဂမာသိ-ရွင္ဘုရင္သည္ ေရွးဘဝတုန္းက ေစတီယင္ျပင္ေတာ္ဝယ္ ဖိနပ္စီးလ်က္ သြားဖူးသတဲ့၊ နိသဇၨနတၳာယ ပညတၱကဋသာရကၪၥအေဓာေတဟိ ပါေဒဟိအကၠမိ-ရဟန္းသံဃာတို႔ ထိုင္ဖို႔ရန္ ခင္းထားအပ္ေသာ သင္ျဖဴကိုလည္း ေျခမေဆးဘဲ နင္းဖူးသတဲ့၊ တႆာယံ နိသေႏၵတိ ဝဒႏၲိ-ဤသို႔ ေျခဖဝါးကို ဓားခြဲခံရျခင္းသည္ ထုုိ အျပစ္၏ အက်ိဳးျဖစ္သတဲ့" ဤသို႔ ေျပာၾကသည္။ [ဤကား သာမညဖလသုတ္ အ႒ကထာစကားတည္။]


မွတ္ခ်က္။ ။ထို အ႒ကထာစကား၌ "ေစတီယဂၤဏ (ေစတီယင္ျပင္ေတာ္) ဟူေသာ စကားကို ယူ၍ ဘုရားဝုိင္းအတြင္းဝယ္ (သံဃာမ်ားေနရာ ေက်ာင္းဝိုင္းအတြင္းပါ) ဖိနပ္မစီးေကာင္း" ဟု ယခုအခါမွတ္ယူေနၾက၏၊ "ေစတီယဂၤဏ" ဟူေသာ အ႒ကထာစကာ၌ အဖြင့္ဋီကာဆရာတို႔က အမ်ားထင္သလို ဘုရားဝိုင္း တစ္ျပင္လံုးကို မယူၾက၊ "ေစတီယဂၤေဏတိ-ဂႏၶပုပၹာဒီဟိ ပူဇန႒ာနဘူေတ ေစတီဟဂၤေဏ-ပန္းနံ႔သာစေသာ ပူေဇာ္ဖြယ္တုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ရာ ဌာနျဖစ္ေသာ ေစတီယင္ျပင္ေတာ္၌" ဟု သ႐ုပ္ေဖာ္ၾကသည္၊

ထို႔ေၾကာင့္ "ဗိမၺိသာရမင္းသည္ဘုရားဝင္းအတြင္း သာမန္၌ ဖိနပ္စီးသည္မဟုတ္၊ ပန္းတင္ခံဟု ေခၚရာ ေတီေတာ္ ေအာက္ေျခမွာပင္ ဖိနပ္စီးျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဋီကာဆရာတုိ႔ကဆိုလုိၾကပါသည္။

ထို႔ျပင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔ ထိုင္ဖို႔ရာ ခင္းထားအပ္ေသာ သင္ျဖဴးေပၚ၌ ေျခမေဆးဘဲ နင္းခဲ့ေသာ အျပစ္လည္း ေျခဖဝါးကို ဓားခြဲခံရမႈ၌ပါဝင္ေန၏၊ ယခုအခါ ဘာသာေရးကို အလြန္ေလးစားေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမတုိ႔တြင္အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အေရအတြက္က ထုိေနရာမ်ိဳးကို နင္းလုိေသာအခါ ေျခေဆးၾကပါသနည္း။

"ေကာသလမင္းေက်ာင္းတုိက္တြင္းဝင္ပံု"

အခါတစ္ပါး၌ ေကာသလမဟာရာဇာသည္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးျမင္လုိေသာဆႏၵျပင္းျပလွသျဖင့္ မိမိ ေခတၱေရာက္ေနရာၿမိဳ႕ကေလးမွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ (သံုးယူဇနာေလာက္ေဝးေသာ) နိဂံုးကို ေရာက္လာ၏၊ ထိုနိဂံုး၏ တစ္ေနရာ ၿခံဥယ်ာဥ္၌ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏၊ [ထုိၿခံသည္ ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ ရဟန္းေတာ္အမ်ား သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္ဝုိင္းပင္ျဖစ္၏။]
မဟာရာဇာသည္ ေက်ာင္းတုိက္သို႔ ဝင္၍ စႀကႍသြားေနေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ "ဘုရားရွင္ ဘယ္မွာသီတင္းသံုးပါသနည္း" ဟုေမးေလရာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ေက်ာင္းကို ၫႊန္ျပၾကေလ၏၊ ထုိအခါက်မွ ေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္သို႔ ဝင္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျခနင္းႏွင့္တကြ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ငါးပါးတုိ႔ကို ခၽြတ္ပယ္၍ စစ္သူႀကီအား ေပးေလသည္။ [မဇၩိမပဏၰာသ, ဓမၼေစတိယသုတ္ပါဠုိေတာ္။]

မွတ္ခ်က္။ ။ ပါဠိုေတာ္, အ႒ကထာ, ဋီကာတုိ႔၏ စကားသည္ ယခုေခတ္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ အယူအဆကို မေထာက္ခံ ၾကပါတကား၊ "သီဟိုဠ္, ယုိးဒယား ကေမၺာဒီးယား, ေလာ" ဟူေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ၄-ႏုိင္ငံတုိ႔၌ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္း ဘုရားဝိုင္းအတြင္းကိုဝယ္ ဖိနပ္စီးသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကပါသတဲ့၊ ျမန္မာ့ အယူအားျဖင့္ ထုိသူအားလံုး ေျခဖဝါးကို ဓားခြဲ ခံၾကရေတာ့မည္။

ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔အား ေက်ာင္းဝုိင္းအတြင္းသို႔ စက္ဘီးစီး၍လည္း ဝင္ရဲၾက၏၊ ႏြားလွည္း, ျမင္းလွည္းစီး၍လည္း ဝင္ရဲၾက၏၊ ထုိ႔ထက္ ခမ္းနားေသာ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးကိုလည္း စီး၍ ဝင္ရဲၾက၏၊ စီးစရာ ယာဥ္တုိ႔တြင္ အေသးငယ္ဆံုး ဖိနပ္ယာဥ္ကိုကား မစီးဝံ့ရွာၾကေခ်။

ထို႔ျပင္ဘုရားေျမ, ဘုရားဝိုင္းအတြင္း၌ ေက်ေက် နပ္နပ္ခြင့္ျပဳအပ္, ခင္းက်င္းျပသအပ္ေသာ ဇာတ္သဘင္ပြဲမ်ားကို ၾကည့္႐ႈကာ ႏွပ္, တံေတြးတုိ႔ကို ေထြးရဲၾက၏၊ ထုိပြဲေဈး၌ စားႂကြင္း စားက်န္တုိ႔ကိုလည္းစြန္႔ပစ္ရဲၾက၏၊ ကေလးမ်ားကိုပင္ ႐ွဴ႐ွဴတယ္ဝံ့ၾကေသး၏၊

ဖိနပ္မစီးဘဲ ေက်ာင္းအတြင္း ဝင္၍ ဖံုလူးေနေသာေျချဖင့္ ေက်ာင္းေပၚတတ္ျခင္းႏွင့္ ဖိနပ္စီး၍ ေက်ာင္းေပၚတတ္ခါနီးမွ ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီးလွ်င္ ဖံုးမလူးေသာ ေျချဖင့္ ေက်ာင္းေပၚတတ္ျခင္းတုိ႔တြင္ အဘယ္သို႔တက္ျခင္းက ေျခဖဝါးဓားခြဲခံရေသာ အမႈႏွင့္ နီးစပ္ပါသနည္း။

"တကယ္႐ိုေသျခင္း"

က်မ္းစာတုိ႔၌ တကယ္႐ိုေသေသာ အရာဝယ္ "ေစတီေတာ္၏ ထင္ရွားရာ အရပ္၌ေသာ္မွ ဖိနပ္မစီးရ" ဟု ဆုိ၏။ [သုတ္ပါေထယ်, သဂႌတိသုတ္အ႒ကထာ]။ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီသည္ သာကီဝင္မင္းသမီးငါးရာ ႏွင့္အတူ ဘိကၡဳနီျပဳလုပ္ဖုိ႔ရန္ ကပိလဝတ္ျပည္မွ ၅၁-ယူဇနာေဝးေသာ ေဝသာလီျပည္သို႔ လာရာ၌ (ယာဥ္ရထားစီး၍ သြားလွ်င္ ဘုရားရွင္ကို မ႐ိုေသရာ ေရာက္မည္စိုးေသာေၾကာင့္) ယာဥ္ရထား မစီးၾကဘဲအားလံုး မင္းသမီးမ်ား ေျခလ်င္သြားၾကပါသတဲ့။ [ဘိကၡဳနီခႏၶကစူဠဝဂၢပါဠိေတာ္။]

ထုိမွ်ေလာက္ မရိုေသႏုိင္သူ႔အတြက္ မ႐ိုေသစိတ္လည္း မရွိပါမူ အကုသိုလ္အျပစ္မရွိ၊ သို႔ေသာ္ ႐ုိေသႏုိင္သူအတြက္ ႐ိုေသေလ ေကာင္းေလပင္ျဖစ္ပါသည္၊ သို႔ရာဝယ္ မိမိမွာေရာဂါျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အ႐ိုအေသ လြန္မသြားဖို႔ သတိထားသင့္ပါသည္။

အမွာ။ ။ ယခုကာလ၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ဆုိင္ရာ ေစတီေတာ္ဝင္း, ေက်ာင္းဝင္းသို႔ ဖိနပ္မစီးရလွ်င္ မဝင္လိုၾက၊ ဖိနပ္စီးလွ်င္လည္း အျပစ္ရမည္ ထင္ေနသူတို႔အတြက္ ဤအေျဖကို ေရးလုိက္ပါသည္၊ ေရွးက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ "ဖိနပ္ မစီးေကာင္း" ဟူေသာ အဆံုးအျဖတ္ကို လိုက္နာ၍ ဖိနပ္မစီးသူမ်ားကိုကား "႐ိုေသႏုိင္လွ်င္ ေကာင္းပါ၏" ဟုသာ ခ်ီးမြမ္းလုိပါသည္။

(အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ ဘာသာေရးျပႆနာ အေျဖမ်ားမွ ေဝငွပါသည္။)