ဘဒၵႏၱ တိကၡဥာဏာလကၤာရ added a photo from November 12, 2013 to his timeline.
........
ပလုပ္ ျဗဳန္းရယ္နဲ႕
ေတာင္ကုန္းရြာ သာစခန္းဆီက
ေဒၚေရႊေမ ဦးေရခ်မ္း ငယ္တို႕
သာသနာ ဝါဝါလန္းရန္ တဲ့
ဆန္းလိုက္တဲ့ ေျဗာသံစည္။ ။
-အလို၊ ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ဝင္းလို႕
ဆယ္စင္းလဲမက
အေဝးက မွန္း၊ ဟိုရြာလမ္း
ထီးတန္းၾကီး လွပါဘိ-
“တလတာ သည္အေရးကိုလွ
မဟဝါ ၾကည္ၾကည္ ေပးပါ” တဲ့
ရတုခ်ိဳ စိတ္ကို ေသြးေလေတာ့
မေလးေမာင္ ေရႊေရာင္ငိုက္တဲ့ျပင္
ျမင္းကဏ္ပင္ ျငင္းဆန္မိုက္ေလေပါ့
လြမ္းခိုက္ မတည္။ ။
-မၾကည္တဲ့ႏွလုံး၊ မျပဳံးတဲ့မ်က္ႏွာ
ျမင္းေပၚက ေမာင္ရင္ေလာင္း
ငဲ့ေစာင္းလို႕ ၾကည့္ေသာခါ-
ကညာလံု ၾကာမံုညြတ္ဟာျဖင့္
ယမ္းေယာင္ကာ ကြမ္းေတာင္ လြတ္တဲ့ျပင္
“မတြယ္တာ ဆယ္ခါ လႊတ္မယ္” တဲ့
ေဒါခ်ိဳခ်ိဳ ေျပာဆိုရြတ္ေလေပါ့
စိုစြတ္တဲ့ ျမမ်က္ရည္
လည္တယ္လို႕ မဆုံး။ ။
-ျဗဳန္းႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊစည္
တီႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊႏွဲ
ရႊဲႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊေမာင္
လံုမငယ္ အရွက္အိုးမို ့
အျငိဳးနဲ ့ ေျပာင္ေရာ့ထင့္-
“ေလွာင္ခ်က္ကယ္ နာ
ေမာင္မ်က္ႏွာ တရြာမွတ္ေပမဲ့
သာသနာ ဝါဝါဝတ္မွာမို ့
မယ္လြတ္ရာ ဘယ္ဆီ ခိုရပ
တလဆို ရက္ကိုခ်ဥ္းပါဖ်”
ဘြာခတ္ကာ ခမ်ာ ျငင္းေလေတာ့
ေသွ်ာင္ၾကီးရွင္ ဆံပင္တင္းျပီကြဲ႕
ညွဥ္းတဲ့ တုတ္ျဗဳန္း။ ။
မင္းသု၀ဏ္
(၂၃၊ ၃၊ ၁၉၃၄)
http://www.youtube.com/
http://www.youtube.com/
http://www.youtube.com/
http://www.youtube.com/
http://www.youtube.com/
http://www.youtube.com/
= = =
တုိးေအးေပၚမွ အုိ မိခင္
...............................
မေမွ်ာ္မလင့္၊ မုိးၾကိဳးသင့္သုိ႔
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ၊ သည္းဆတ္ခါမွ်
ၾကမၼာကံဆုိး၊ လြမ္းဇာတ္ပ်ိဳးသည္
တုိးေအးနစ္ေသာ ထုိတစ္ေန႔။
ထိုေန႔မွသည္၊ ညညေန႔ေန႔
ျမင္ေတြ႔မေကာင္း၊ သည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ
အေလာင္းထပ္မွ်၊ ျမင္ခဲ့ရ။
ေန႔ရက္လ်ား၍
ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္၊ ခါခ်ိန္ေရာက္မွ
ေရေအာက္ကေဖာ္၊ “တုိးေအး” ေပၚဝယ္
ညွိဳးေလ်ာ္ေၾကကြဲ၊ မိခင္ဇြဲကုိ
အသဲနင့္ဖြယ္ ျမင္ရသည္။
အ႐ုိးစုမွ်၊ ၾကြင္းေသာ္မွပင္
ခ်စ္လွရင္ေသြး၊ သူ႔ကေလးအား
ေထြးဆဲပုိက္ဆဲ၊ ယုယဆဲ ဟု
သဲသဲမဲမဲျပေနသူ။
ေရစီးကလႈပ္၊ လႈိင္းကပုတ္၍
စုပ္သည့္ေရမႊား၊ စားသည့္ေရပုိး
အေၾကာင္းဆုိးလည္း
တုိးကာ ကပ္ကာ၊ ေမ့သည္းခ်ာအား
မကြာမကြဲပုိက္ေပြ႔ဆဲ။
အုိ မိခင္
သင္ ေဘးကင္းရာ
ကူးခပ္ပါ၍၊ လြတ္ရာအေဝး
ေျပးႏုိင္ပါလ်က္၊ မေျပးရက္၍
အသက္ စေတး လုိက္ေရာ့သလား။
အုိ မိခင္
“ကုိယ္လွ်င္မခ်ိ၊ အမိေသာ္လဲ
သားေတာ္ခဲ” ဟု
စြဲလာဆုိထုံး၊ စကားလုံးကုိ
ေခ်မႈန္း ေတာ္လွန္ လုိက္ေရာ့သလား။
အုိ မိခင္
သင္ႏွင့္အတူ၊ သင့္သည္းအူႏွယ္
ရည္တူျပည့္သိပ္၊ “မိခင္စိတ္” ျဖင့္
ယုိဖိတ္ေမတၱာ၊
ေစတနာကုိ
ခါခါ ဦးညႊတ္လုိက္ပါ၏။
သမိန္ေသာင္း
ျမဝတီမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအဖြဲ႔ဝင္
............................................
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္-ဒလကူး တုိးေအးသေဘၤာနစ္ျမဳပ္စဥ္က
တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္
......................
ဆရာၾကီး ဦးသုခ ၏ မဂၤလသုတ္အဖြင့္
စာမ်က္ႏွာ ၁၂၃-၁၂၅ ႏွင့္
ခ်စ္စံ၀င္း၏ အေမႏွင့္အေမ့အေၾကာင္း ဖတ္ပါရန္
https://www.box.com/s/4ty7a7mpap0u91w20k3s
= = =
Shwe Tun
အနႏၲ သူရိယ အမတ္ႀကီး ၏
အမ်က္ေျဖ အလကၤာ။
သူတည္းတစ္ေယာက္
ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ
သူတစ္ေယာက္မွာ
ပ်က္လင့္ကာသာ
ဓမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းနွင့္
ၾကငွန္းလည္းခံ
မတ္ေပါင္းရံလ်က္
ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္
စည္းစိမ္မကြာ
မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာ
ေရမ်က္ႏွာထက္
ခဏတက္သည့္
ေရပြက္ပမာ
တသက္လ်ာတည္း။
ၾကင္ နာ သနား
ငါ့အား မသတ္
ယခု လႊတ္လည္း
မလြတ္ၾကမၼာ
လူတစ္ကာတို႔
ခႏၶာ ခိုင္ၾကည္
အတည္ မၿမဲဲ
ေဖါက္လြဲတတ္သည္
မခြ်တ္စသာ
သတၱဝါတည္း။
ရွိခိုးေကာ္ေရာ္
ပူေဇာ္အကြ်န္
ပန္ခဲ့တုန္၏
ခိုက္ႀကံဳဝိပါက္
သံသာစက္၌
ႀကံဳလတ္တုံမူ
တံုံ႔မယူလို
ၾကည္ညိဳစိတ္သန္
သခင္ မြန္ကို
ခ်န္ဘိစင္ စစ္
အျပစ္မဲ့ေရး
ခြင့္လွ်င္ေပး၏
ေသြးသည္ အနိစၥာ
ငါ့ခႏၶာတည္း။
= = =
ဘယ္စီဝင္လို႔အိပ္ပါ့မယ္
************************
လာလမ္းဆီသို႔.....
အထုတ္ကိုယ္စီပိုက္ကာခ်ီ.....
လာလမ္းဆီသို႔သြားၾကသည္...
မလံုတလံုဝတ္ပိုင္းျခံဳ.....
ဘယ္ပံုဒဏ္တို႔တားပါ့မယ္.....
ေနပူမိုးရြာထီးမပါ.....
ႀကီးစြာဒုကၡၾကံဳေတာ့မယ္.....
မိုးခ်ဳပ္လွၿပီခရီးသည္.....
ဘယ္ဆီဝင္လို႔အိပ္ပါ့မယ္.....
ဆရာေတာ္-ဘဒၵႏၲကု႑လာဘိဝံသ
************************
လာလမ္းဆီသို႔.....
အထုတ္ကိုယ္စီပိုက္ကာခ်ီ.....
လာလမ္းဆီသို႔သြားၾကသည္...
မလံုတလံုဝတ္ပိုင္းျခံဳ.....
ဘယ္ပံုဒဏ္တို႔တားပါ့မယ္.....
ေနပူမိုးရြာထီးမပါ.....
ႀကီးစြာဒုကၡၾကံဳေတာ့မယ္.....
မိုးခ်ဳပ္လွၿပီခရီးသည္.....
ဘယ္ဆီဝင္လို႔အိပ္ပါ့မယ္.....
ဆရာေတာ္-ဘဒၵႏၲကု႑လာဘိဝံသ
= = =
ရုန္း ရင္း ကန္ ရင္း အားမန္သြင္း။
ေလထန္တိုင္းသာ ပြင့္ေႂကြပါမူ
ဘယ္မွာပန္းမ်ား က်န္မည္နည္း။
လိႈင္းပုတ္တိုင္းသာ ကမ္းၿပိဳပါမူ
ဘယ္မွာေျမႀကီး က်န္မည္နည္း။
က်ရႈံးတိုင္းသာ ငိုရပါမူ
ဘယ္မွာမ်က္ ရည္ က်န္မည္နည္း။
အေမွာင္တစ္ဝက္ လင္းတစ္ဝက္သည္
တစ္ ရက္တစ္ခါ ႀကံဳၿမဲသာတည့္။
အရွဳံးတစ္လွည့္ နိုင္တစ္လွည့္မွာ
မ်က္လွည့္ပမာ ေတြ႔ၿမဲသာတည့္။
ဘဝသည္ကား တိုက္ပြဲမ်ားပင္
လႈပ္ ရွားရေသာ လူ႔ရြာေတာဝယ္……
လင္းေသာ ေမွာင္ေသာ
ေအာင္ေသာ ရႈံးေသာ
မုန္းေသာ ခ်စ္ေသာ
သစ္ေသာ ေဟာင္းေသာ
ေကာင္းေသာ ဆိုးေသာ
ၫိွဳးေသာ လန္းေသာ
ၾကမ္းေသာ နုေသာ
ပူေသာ ေအးေသာ
ေစာေၾကာ စိတ္ျဖာ မေနသာေပ။
လဲရာကထ က်ရာကတက္
ပ်က္ ရာကေဆာက္ ေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္၍
ေရာက္ ရာဘဝ အားမာန္ျပရင္း
ရုန္းရ ကန္ ရမည္ တကား။
ဆရာ ဦးေအးေငြ။
ေလထန္တိုင္းသာ ပြင့္ေႂကြပါမူ
ဘယ္မွာပန္းမ်ား က်န္မည္နည္း။
လိႈင္းပုတ္တိုင္းသာ ကမ္းၿပိဳပါမူ
ဘယ္မွာေျမႀကီး က်န္မည္နည္း။
က်ရႈံးတိုင္းသာ ငိုရပါမူ
ဘယ္မွာမ်က္ ရည္ က်န္မည္နည္း။
အေမွာင္တစ္ဝက္ လင္းတစ္ဝက္သည္
တစ္ ရက္တစ္ခါ ႀကံဳၿမဲသာတည့္။
အရွဳံးတစ္လွည့္ နိုင္တစ္လွည့္မွာ
မ်က္လွည့္ပမာ ေတြ႔ၿမဲသာတည့္။
ဘဝသည္ကား တိုက္ပြဲမ်ားပင္
လႈပ္ ရွားရေသာ လူ႔ရြာေတာဝယ္……
လင္းေသာ ေမွာင္ေသာ
ေအာင္ေသာ ရႈံးေသာ
မုန္းေသာ ခ်စ္ေသာ
သစ္ေသာ ေဟာင္းေသာ
ေကာင္းေသာ ဆိုးေသာ
ၫိွဳးေသာ လန္းေသာ
ၾကမ္းေသာ နုေသာ
ပူေသာ ေအးေသာ
ေစာေၾကာ စိတ္ျဖာ မေနသာေပ။
လဲရာကထ က်ရာကတက္
ပ်က္ ရာကေဆာက္ ေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္၍
ေရာက္ ရာဘဝ အားမာန္ျပရင္း
ရုန္းရ ကန္ ရမည္ တကား။
ဆရာ ဦးေအးေငြ။
No comments:
Post a Comment