မၾကာခင္မွာပဲ ၾကက္ေတြအေကာင္ေပါက္လာပါေလေရာ၊အဲဒီအခါ သိမ္းငွက္ေလးလဲ ေပါက္လာတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိမ္းငွက္ေလးဟာ ၾကက္ေတြၾကားထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာပါတယ္။ၾကက္ေတြနဲ႕ေတာ့ အရြယ္အစားမတူေပမယ့္ ေမြးကတည္းက ၾကက္စာေတြစားၿပီး ၾကက္ေတြလိုပဲ ေနခဲ့ရတာေပါ့။
တစ္ေန႕က်ေတာ့ေကာင္းကင္မွာ သိမ္းငွက္ေတြပ်ံေနတာကို ေအာက္က သိမ္းငွက္က ၾကည့္ၿပီးေတာ့ " ငါလဲသူတို႕နဲ႕ အေမြးအေတာင္ေတြတူတူပါပဲ ငါလဲသူတို႕လို အျမင့္ႀကီးမွာ ပ်ံနိုင္ရင္ေကာင္းမယ္" လို႕ေျပာပါတယ္။
အနားက ၾကက္ေတြက ရယ္ၿပီးေတာ့ " မင္းက ၾကက္ပါကြာ၊ငါတို႕ၾကက္ေတြဟာ ဒီေလာက္အျမင့္ႀကီး မပ်ံနိုင္ပါဘူးကြာ။ ေမ့ထားလိုက္စမ္းပါ"
အဲလိုေျပာတဲ့အခါ သိမ္းငွက္လဲ ပ်ံဖို႕ မႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့ပဲ ၾကက္ေတြနဲ႕အတူတကြ ေသတဲ့အထိ ေနထိုင္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္ခ်င္တာေတြရွိ္ေပမယ့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ တားျမစ္မႈေတြေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့သလို ကိုယ့္မွာ နဂိုကတည္းက အစြမ္းအစေတြရွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ အစြမ္းအစေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားနိုင္ပါတယ္။
ေမာင္စိုင္း
No comments:
Post a Comment