သီေပါေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္ႏွင့္ သုစႏၵီမင္းသမီး

သီေပါေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္ႏွင့္ သုစႏၵီမင္းသမီး

သီးေပါ ေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္သည္သီေပါ ေစာ္ဘြား ေစာ္ဘြား စ၀္အုုိႏွင့္ စ၀္စိန္လႊာမွ 1924 ဖြားျမင္ေတာ္မႈၿပီး ေမြးခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ စ၀္ၾကာဆုန္၊ စ၀္မမ၊ စ၀္ၾကည္စု၊ စ၀္ယဥ္ႏုတုိ႔၏ ေမာင္ အငယ္ဆုံး ျဖစ္သည္။
1932 – 1935ေမၿမိဳ႕ ဂ်ဳိးဇက္ေက်ာင္းတြင္္ (St.Joseph)ပညာသင္ၾကား၍1935 – 1941သွ်မ္း ခ်ိ႕စ္ေက်ာင္းတြင္၎( Shan Chief` School)။ 1941 ခႏွစ္တြင္ အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေအာင္ျမင္၍ အိႏိၵယႏုိင္ငံ တာဂ်ီလိန္ (St. Paul)၎ ဆက္လက္၍( Senior Cambridge)။ 1947 (January) သီေပါေစာ္ဘြားျဖစ္ကုိ ခံယူေလသည္္္။1949 (October) ထုိေနာက္ အေမရိကန္ (Colorado) ပညာသင္ၾကား။ 1953 (Mining Engineer)။ 1953 (March) (Austria) (Inge)အင္ဂ်ီးႏွင့္ေတြ႕ဆုံ 1954 (January) စ၀္ၾကာဆုိင္သည္ အင္ဂ်ီး(Inge)ႏွင့္အတူ သီေပါ သုိ႔ျပန္လည္ ရာက္ရွိလာသည္။
အနာဂတ္ သွ်မ္းျပည္တြက္ ဆားရရွိရန္ ေဘာႀကိဳေဒသမွ ဆားထြက္ရွိသည့္ ေဒသတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ကြင္းဆင္း ေလ့လါသုေတသနမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ေဘာ္ႀကဳိဘုရားပြဲတြင္ သွ်မ္းအမ်ဳိးသားမ်ားသည္ အေလါင္းအစား ခုံမင္းႏွစ္သက္သည္ကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၍ ေနာင္အႏွစ္ပြဲေတာ္ က်င္းပခ်ိန္တြင္ ေဘာ္ႀကဳိ ဘုရားပြဲေတာ္တြင္း အေလါင္းစားမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား ပိတ္ပင္သည္ဟု သိရွိပါသည္။ ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္ၾကာဆုိင္သည္ သွ်မ္းအမ်ဳိးသားမ်ား ခ်စ္ခင္ေလးျခင္း ယုံၾကည္ကုိးစားခံရေသာ ေစာ္ဘြားတဦးျဖစ္သည္။
1948 ခုႏွစ္ မုိင္းရႈးေစာ္ဘြား စ၀္မန္ဖ၏ ေနအိမ္တြင္ ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ား တံခါးပိတ္အစည္းေ၀း၌ ပထမ အခ်က္ျဖစ္သည့္ သွ်မ္းျပည္ျပည္သူ႕ အစုိးရသုိ႔ အာဏာစြန္႕လႊတ္ေရးဆုိသည္ကုိ အားလုံးလုိလုိ လက္ခံခဲ့ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ မဟာရာဂ်ာ ( ) ေစာ္ဘြားမ်ားသည္ပင္ ၎တုိ႔၏ အာဏာကုိ အစုိးရထံသုိ႔ ေပးအပ္စြန္႔လႊတ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ကမၻာႏွင့္အ၀ွမ္း ထူးျခားစြာျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲေနေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ဟု လည္းေၾကာင္းျပဳၾကသည္။
ဒုတိယ- အခ်က္ျဖစ္သည့္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြယူရန္ မယူရန္ကုိ မႈ အျငင္းအခုံျဖစ္ခဲ့ၾက၏ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး စ၀္မန္ဖက ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြကို မယူရန္တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ေနာင္ေသာအခါတြင္ သွ်မ္းျပည္၏ ျပည္သူလူထုသားစဥ္ေျမးဆက္တုိ႔ အေနျဖင့္ သွ်မ္းျပည္ႀကီးကုိ သွ်မ္းေစာ္ဘြားမ်ားက ေငြေၾကးျဖင့္ လဲလွယ္၍ ေရာင္းစားသြားခဲ့ၾကသည္ဟူေသာ သမုိင္းအမည္း စက္ႀကီးစြန္းထင္းက်န္ရစ္ ေနခဲ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း တင္ျပခဲ့ေပသည္။ ထုိအဆုိတင္သြင္းခ်က္ကုိ သီေပါ ေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္ႏွင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ေစာ္ဘြားငယ္ (နယ္ငယ္ေသာ ေစာ္ဘြားမ်ားကုိ ဆုိလုိသည္) မ်ားတဦး ႏွစ္ဦးခန္႔ကသာ ေထာက္ခံခဲ့ၾကပါသည္။
သီးေပါ ေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္ႏွင့္ အင္ဂီ် တျဖစ္လည္း မဟာေဒဝီ စဝ္သုစႏီၵ သွ်မ္းမင္းသမီးေလး သူတို႕ ၂ေယာက္ရဲ႕ ဇတ္လမ္းေလးက.. တကယ့္ကို ပံုျပင္ဆန္ ၿပီး ၾကည္နူးဖြယ္..ေၾကကြဲဖြယ္ေတြ အတိနဲ႕ပါ။ အခ်ိန္က..၁၉၅၁ ခုႏွစ္။ ေကာ္လိုရာဒို ျပည္နယ္ရဲ႕ ဒန္ဗာ ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေလးက Colorado School of Mines မွာ.. ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့..အာရွတိုက္သား မိုင္းအင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားေလး နဲ႕ exchange student အေနနဲ႕ ခဏ ေရာက္ေနတဲ့ ၾသစႀကီးယား နိုင္ငံသူေလး တို႕ ခ်စ္ခင္စံုမက္သြားၾကတဲ့.. သာမာန္ အခ်စ္ဇတ္လမ္းေလး တခုပါပဲ။
အင္ဂ်ီ ကုိ ၁၉၃၂ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၃ရက္ေန႔တြင္ ၾသစႀတီးယားႏိုင္ငံ၊ Kärntenေဒသတြင္ ေမြးဖြါးခဲ့သည္။ ၆ႏွစ္သမီး အရြယ္တြင္ နာဇီက်ဴးေက်ာ္မႈကို ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရျပီး၊ သူမ၏ အေမကိုယ္တိုင္ နာဇီမ်ား၏ ဖမ္းဆီးမႈကို သံုးႀကိမ္ခံခဲ့ ရဖူးသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္အျပီး ၾသစႀတီးယားႏိုင္ငံမွာ မ်ားစြာ ခက္ခဲဆင္းရဲ လာေသာေၾကာင့္ အေမရိကန္တြင္ ပညာဆက္လက္ သင္ယူရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီး ၁၉၅၁ခုႏွစ္တြင္ Fulbright ပညာသင္ဆုရရွိသူ ပထမဆံုးေသာ ၾသစႀတီးယားလူမ်ိဳး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေကာ္လိုရာဒို၊ အမ်ိဳးသမီးေကာလိပ္တြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ့သည္။
အဲဒီတုန္းက..ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကလြဲလို႕.. ဒီ အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားေလးဟာ အာရွတိုက္က.. ဘုရင္ငယ္ေလး တပါး ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိေစေအာင္..သူကိုယ္တိုင္က..သို၀ွက္ထားခဲ့တယ္တဲ့။ ေကာ္လိုရာဒိုတြင္ ပညာဆည္းပူးေနစဥ္ Colorado school of Mining မွ မိုင္းတူးအင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသား သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္ႏွင့္ ဖူးစာဆံုခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၅၃-ခုႏွစ္တြင္ ေကာ္လိုရာဒိုရွိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးအိမ္တြင္ပင္ လက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။
သူတို႕ ၂ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးေတာ့.. အင္ဂ်ီက..ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ.. လိုက္လာခဲ့တယ္။ သူတို႕ သေဘာၤႀကီး ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းကို ကပ္ကာနီးလို႕ .. အလံေတြ ပု၀ါေတြ တရမ္းရမ္း..ဗံုေမာင္းသံ တညံညံ နဲ႕ ဆိပ္ကမ္းျပည့္ ႀကိဳေနၾကတဲ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြကို ျမင္ေတာ့မွ…. “There is something I have to tell you, my dear.” လို႕ ေျပာလိုက္တဲ့..ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ… သူမဘ၀ဟာ အရွင္လတ္လတ္ကေနၿပီး.. မင္းသမီးတပါး ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီး…ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ..ရွဳပ္ေထြးလာနိုင္မဲ့ သူ႕ အနာဂါတ္ကိုလည္း အာရံုရမိလိုက္တယ္..လို႕.. အင္ဂီ်က လြမ္းဆြတ္ ထားပါတယ္။
သီေပါသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး လအတန္ၾကာတြင္ တရားဝင္ရိုးရာ လက္ထပ္အခမ္းအနားကို က်င္းပခဲ့ၿပီး၊ ေဗဒင္နကၡတ္အရ မဟာေဒဝီ စဝ္သုစႏီၵ ဟူေသာ ရွမ္းအမည္ကို ရရွိခဲ့သည္။ သူတို႕ ေမာင္ႏွံ သီေပါ ေဟာ္နန္းကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး..အဲဒီ နယ္တခြင္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
စပ္ၾကာဆိုင္က..သူကိုယ္တိုင္ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ စနစ္ႀကီး ကို ေျပာင္းလဲဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း..သူ႕ရဲ႕ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေတြကို ဒီမုိကေရစီ စနစ္ဆီ လမ္းခင္းေပးခဲ့တယ္။ ေျမယာေတြ ကို ျပည္သူ႕ဆီ ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ သူသင္ခဲ့တဲ့ ပညာေတြနဲ႕..ဒီေဒသ ရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာ တြင္းထြက္ သယံဇာတေတြ ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထုတ္ေဖာ္နိုင္ခဲ့တယ္။
ၾသစေၾတလ် နိုင္ငံက..ဘူမိေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ငွားၿပီး တိုင္းတာ ရွာေဖြေရး ေတြကို အေကာင္းဆံုး အဆင့္ နဲ႕လုပ္တယ္..။ နိုင္ငံျခားက..မ်ိဳးစိတ္အသစ္ေတြ ၀ယ္ယူၿပီး.. စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးေတြကို..စက္မူ နည္းပညာေတြနဲ႕ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့တယ္။ စဝ္သုစႏၵီသည္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း ဗမာ၊ ရွမ္း ဘာသာစကားမ်ားကို သင္ယူ တတ္ေျမာက္လာခဲ့ျပီး မိမိကိုယ္ကို ရွမ္းလူမ်ိဳး တစ္ဦးအျဖစ္ စတင္ ခံယူလာခဲ့သည္သာကမ၊ သီေပါေဒသခံမ်ားကလည္း သူမအား ရွမ္းလူမ်ိဳး မဟာေဒဝီ တစ္ဦးအျဖစ္ လက္ခံလာၾကသည္။ ထို႔အျပင္ စဝ္သုေဒဝီသည္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ တြဲဖက္ကာ သီေပါေဒသ ဖြံၿဖိဳး တိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ကူညီခဲ့ၿပီး သားဖြားေဆးခန္းႏွင့္ ဗမာ၊ အဂၤလိပ္၊ ရွမ္း ဘာသာ သံုးမ်ိဳးျဖင့္ သင္ၾကားေသာ စာသင္ေက်ာင္း ကိုတည္ေထာင္ရင္း ကိုယ္တိုင္ လုပ္အားေပးခဲ့သည္။
မာယာရီ ႏွင့္ ကိႏၷရီ အမည္ရွိ သမီးႏွစ္ဦး ထြန္းကားခဲ့သည္။ အင္ဂ်ီ ကိုယ္တိုင္လည္း စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက႑ ေတြကို ကိုယ္ဖိ ရင္ဖိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဗမာလံုျခည္နဲ႕ ဆံထံုးနဲ႕ ေနထုိင္ ဆင္ယင္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်ီ တျဖစ္လဲ သုစႏၵီမင္းသမီးကို အားလံုးက.. အေလးထား ေလးစားခင္မင္ၾကတယ္။ အဲဒီ ရပ္ရြာေတြမွာဆို.. သူတို႕ ေမာင္ႏွံပံုကို ဘုရားစင္မွာတင္ၿပီး ကိုးကြယ္တာမ်ိဳးေတာင္ ရွိခဲ့တယ္တဲ့။
ဒါေပမဲ့.. လူေကာင္းလူေတာ္ ေတြကို ၀မ္းပမ္းတသာ ႀကိဳဆို လက္ခံေလ့ မရိွတဲ့.. ဒီေျမ.. ဒီေရ.. ဒီထံုး.. ဒီအမုန္းေတြနဲ႕ အတူ ၁၉၆၂ ခု ႏွစ္ မတ္လ ရဲ႕ နိုင္ငံေရး မုန္တိုင္း ထဲမွာပဲ.. ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လႊတ္ေတာ္ညီလာခံက အျပန္ ဘယ္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွန္း မသိတဲ့ သီေပါေစာ္ဘြား စပ္ၾကာဆိုင္ကို ယေန႕ထက္ထိ ဘယ္သူမွ ျပန္မေတြ႕ၾကရေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ လူမမယ္ သမီး ၂ေယာက္နဲ႕ က်န္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်ီ ကို သီေပါ ေဟာ္မွာပဲ.. အေစာင့္အၾကပ္ ထူထပ္စြာ နဲ႕ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထားခဲ့တယ္။ ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်ီ ကလည္း.. သူ႕ဆက္သြယ္နိုင္သမွ် အရာရွိ စစ္အာဏာပိုင္ မွန္သမွ် ထံ လိုက္လံ စံုစမ္းခဲ့ေပမဲ့.. “I am writing this secretly. I am being locked up in the army lockup at Ba Htoo Myo at Lawksawk… Miss you all. Conditions here are not clean. Hope to see you soon. Cheer up yourself! I am still OK. Love, Sao Kya Seng.” ဆိုတဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေရာက္လာတဲ့. စာေလးတေစာင္က လြဲလို႕.. ဘာသဲလြန္စ မွ မရခဲ့ေတာ့ဘူး။
၂ ႏွစ္ေလာက္.. အားမေလွ်ာ့တမ္း စံုစမ္း ေနခဲ့ရင္း.. ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့. .သူ႕အတြက္ အႏၱရယ္ေတြ ၀ိုင္းေနတဲ့..တစိမ္းျပင္ျပင္ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္.. ၾသစႀကီးယားသံရံုးရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ သမီးေလး ၂ ေယာက္အတြက္ နိုင္ငံကူးလတ္မွတ္ အတု လုပ္ၿပီး ျမန္မာနိင္ငံထဲက..ခိုးထြက္ လာခဲ့ေတာ့တာ.. ကေန႕အထိ.. အခု စာအုပ္ကို ေရးသားျဖစ္တဲ့ အထိေပါ့။
သီေပါေစာ္ဘြားေစာ၀္ၾကာဆိုင္ဟာ.. ၁၉၆၂ခုႏွစ္ စစ္အာဏာ အသိမ္းမွာ တျခားေသာ.. တိုးတက္ ထက္ျမတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ မ်ားနည္းတူ.. လက္စေဖ်ာက္ ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ အင္ဂ်ီ တျဖစ္လဲ သုစႏၵီမင္းသမီးေလး ဟာသမီးငယ္ ႏွစ္ေယာက္ႏွစ္အတူ ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ခြါ လာခဲ့ရပါသည္။ ၾသစၾကီးယားနိုင္ငံ ဗီယင္နာျမိဳ႕Schloss Laudon ဆိုတဲ့ ဇိမ္ခံ ေဟာ္တယ္ႀကီး တခုရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲကို ေနာက္ဆံုးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ.. နာက်ည္းမူေတြ နဲ႕ အတူ သမီးေလး ၂ေယာက္ကို လက္ဆြဲျပီး ေဟာ္တည္ေရွ႕ မ်က္ခင္းစိမ္းစိမ္းကုိ ျဖတ္၍ အထဲသုိ႔ ၀င္လာတဲ့.. အမ်ိဳးသမီးငယ္ တေယာက္ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့.. တခ်ိန္တုန္းက.. ရပ္ရြာလူထုက.. ခ်စ္ခင္ေလးစားခဲ့ၾကတဲ့.. ရွမ္းမင္းသမီးတပါး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ .. ၾသစႀကီးယားနိုင္ငံသူ အင္ဂ်ီ ျဖစ္ျပီး.. သူလက္ဆြဲလာတဲ့ ကေလး ၂ေယာက္ကေတာ့.. ကိႏၵရာ နဲ႕ အမရာ (ကိႏၵရီ နဲ႕ မာယာရီ) ဆိုတဲ့ ရွမ္း-ၾသစႀကီးယန္း ကျပား သမီးေလး ၂ေယာက္ပါ။
သူတို႕ ေတြ႕ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူကေတာ့.. လန္ဒန္ျမိဳ႕မွာ ဇိမ္ခံ ရင္း ..ေဆးကုဖို႕ ေရာက္ေနတဲ့.. ျမန္မာျပည္က.. ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးေန၀င္း (ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠဌ) ျဖစ္ပါသည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက..ဆယ္စုႏွစ္ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ေပမဲ့.. အင္ဂ်ီ မွာ..သူ႕ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာ ဘယ္လို အဆံုးသပ္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာ..သိဖို႕အတြက္..ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္။ အခုလည္း.. သတၱိေတြ အျပည့္နဲ႕ လူကိုယ္တိုင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေမးဖို႕..သူ ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။
ဒါေပမဲ့..အခန္းထဲက..ထြက္မလာတဲ့..တာ၀န္ရွိသူၾကီးက.. သူ႕ဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းကို လႊတ္ၿပီး.. စပ္ၾကာဆိုင္ မေသေသးပါဘူး..က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနပါတယ္ လို႕.. အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီအေျဖ စကားက..အေျခအျမစ္မရွိ သလို ဘယ္ကိုမွ ဆက္သြားစရာလည္း မရွိေတာ့တဲ့.. ငရဲကလာတဲ့ အလိမ္အညာ လမ္းဆံုးစကားတခုသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ.. သူသိေပမဲ့.. အခု ထက္ထိလည္း.. သူ႕ခင္ပြန္း အေလာင္း ကို မေတြ႕ခဲ့ရ။ တကယ္ေတာ့.. ငယ္ရြယ္ ထက္ျမတ္တဲ့ သီေပါ ေစာ္ဘြား စပ္ၾကာဆိုင္ ဟာ.. ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာ အသိမ္းမွာ တျခားေသာ.. တိုးတက္ ထက္ျမတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ားနည္းတူ.. လက္စေဖ်ာက္ ခံခဲ့ရတာပါ။