သကၠရာဇ္ ၅၃၆ ခုတြင္ ပုဂံ၌ နရပတိစည္သူသည္ ေနာင္ေတာ္ မင္းယဉ္နရသိခၤကို လုပ္ၾကံ၍ နန္းတက္၏။ ထိုအခါ ေနာင္ေတာ္၏ အထိန္းေတာ္သား အနႏၱသူရိယ အမတ္ကိုလည္း သတ္ေလဟု သူသတ္တို႔အား အပ္ေလ၏။ သတ္ခါနီးတြင္ အနႏၱသူရိယအမတ္သည္ ေအာက္ပါ လကၤာေလးပိုဒ္ကို ေရး၍ မင္းႀကီးအား ဆက္ပါဘိဟု အပ္ခဲ့၏။
မ်က္ေျဖလကၤာ
သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ
သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ ၊
ဓမၼတာတည္း၊
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ ၊
မတ္ေပါင္းရံလ်က္ ၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္
စည္းစိမ္မကြာ ၊ မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာ ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္ ၊
ခဏတက္သည္ ၊ ေရပြက္ပမာ ၊
တစ္သက္လ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား ၊ ငါ့အားမသတ္ ၊
ယခုလႊတ္လည္း ၊ မလြတ္ၾကမၼာ ၊
လူတကာတို႔ ၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္ ၊
အတည္မၿမဲ ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္ ၊
မခြ်တ္စသာ ၊ သတၲဝါတည္း။
ရွိခိုးေကာ္ေရာ္ ၊ ပူေဇာ္အကြ်န္ ၊
ပန္ခဲ့တံု၏ ၊ ခိုက္ၾကံဳဝိပါက္ ၊
သံသာစက္မွ ၊ ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ ၊
တံု့မယူလို ၊ ၾကည္ညိုစိတ္သန္ ၊
သခင္မြန္ကို ၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္ ၊
အျပစ္မဲ့ေရး ၊ ခြင့္လ်ွင္ေပး၏ ၊
ေသြးသည္အနိစၥာ ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း။
No comments:
Post a Comment