သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၉)ခုႏွစ္၊
၀ါဆိုလျပည့္ ညေနခ်မ္း၌ သာ၀တိၳျပည္အနီး ေကာသလမင္း၏
ဥယ်ာဥ္မွဴး က႑သည္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားခ်က္အတိုင္း
စိုက္ပ်ဳိးအပ္ေသာ က႑မၺ သရက္ျဖဴပင္အနီးတြင္ တိတိၳိ တို႔ကို
ႏွိမ္နင္းေတာ္မူရန္ ေရမီးအစံုစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပြဲႀကီးကို
အဆန္းတၾကယ္ ဖန္ဆင္းျပေတာ္မူသည္။
ထိုပြဲအၿပီးတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မယ္ေတာ္ေဟာင္း
နတ္သားအား အဘိဓမၼာေဒသနာျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္
ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္း သုံးဖ၀ါးျဖင့္ သာတာသတိ ံသာနတ္ျပည္သို႔
ႂကြသြားေတာ္မူသည္။ ပရိသတ္က ဘုရားရွင္ကိုမျမင္ေတြ႕ေတာ့၍
အရွင္အႏုရုဒၶါမေထရ္အား ေမးျမန္းရာ မေထရ္ျမတ္ရွင္းျပမွ
အေၾကာင္းစံုသိၾကရသည္။ ပရိသတ္ႀကီးကဘုရားရွင္ကို မဖူးရဘဲ
မျပန္ဟုတိုင္ပင္ၾကကာ ထုိေနရာမွာပဲ ယာယီတဲနန္းထိုးကာ
ေနၾကေလသည္။
သီတင္းကၽြတ္ခါနီးမွ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ထံမွ တစ္ဆင့္
ဘုရားရွင္ သကၤႆၿမဳိ႕သို႔ႂကြဆင္းေတာ္မူမည့္အေၾကာင္း
သိရသျဖင့္ သကၤႆၿမဳိ႕ကေနသြားေရာက္ႀကဳိဆိုၾကသည္။
ဘုရားရွင္သည္ တာ၀တိ ံသာျပည္ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာ၌
မယ္ေတာ္ေဟာင္း သႏၲဳသိတအမွဴးရွိေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႕အား
၀ါတြင္းသံုးလ ေန႔ညမစဲ အဘိဓမၼာတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာ
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ ၿပီးဆံုးေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ သိၾကားမင္းအား
လူ႔ျပည္ျပန္ေတာ့မည့္အေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္စကား မိန္႔ၾကားရာ
သိၾကားမင္းက ေရႊေစာင္တန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္း၊
ေစာင္းတန္းသံုးသြယ္တို႔ကို ဖန္တီးေပးသည္။
လက်ာ္ဘက္ေရႊေစာင္းတန္းက နတ္မ်ားအဖို႔ရည္ရြယ္သည္။
လက္၀ဲဘက္ေငြေစာင္းတန္းက ျဗဟၼာမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္သည္။ ပတၱျမားေစာင္းတန္းက ဘုရားရွင္အတြက္ ရည္ရြယ္သည္။
ေစာင္းတန္းတို႔၏ မုခ္ဦးက ျမင္းမိုရ္ ေတာင္ထိပ္မွာရွိ၍
အေျခက သကၤႆၿမဳိ႕တံခါး၀မွာရွိသည္။
ဘုရားရွင္သည္ လူ႔ျပည္ဆင္းခါနီး ျမင္းမုိရ္ေတာင္ထိပ္တြင္
ရပ္လ်က္ ေရအစံုမီးအစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာတို႔ကို ျပေတာ္မူ၍
ထက္ေကာင္းကင္သို႔ ၾကည့္ေတာ္မူေသာအခါ
အကနိ႒ျဗဟၼာျပည္တိုင္ေအာင္ အဆီးအတားမရွိ
ဟင္းလင္းျဖစ္သြားေတာ့၏။ ေအာက္ကိုၾကည့္ေသာအခါ
အ၀ီစိငရဲတုိင္ေအာင္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမရွိ
ဟင္းလင္းျပင္ ျဖစ္သြားေတာ့၏။
ထိုအခါသမယတြင္ ၿပည္သူၿပည္သားအေပါင္းတို႔က
မီးရွဴးမီးတိုင္မ်ား ၊မီးပန္းမ်ား၊ ဆီမီးမ်ား ပန္း၊ ေရခ်မ္းမ်ားၿဖင့္
ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္ ။
တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရိွ စူဠာမဏိိေစတီေတာ္ ကိုလည္း
ပူေဇာ္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ၿဖင့္ မီးပံုးမ်ားၿပဳလုပ္၍ ေကာင္းကင္သို ့
လႊတ္တင္ပူေဇာ္ၾကသည္ ။ထိုကဲ့သို ့ပူေဇာ္ၾကသည္ကို
အေၾကာင္းၿပဳကာ ယေန ့ေခတ္အခါတိုင္ေအာင္
ၿမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ ႏွစ္စဥ္က်င္းပ ၿပဳလုပ္ၿမဲ ၿဖစ္သည္ ။
-ဘုရားရွင္ (၇) ၀ါေျမာက္ကာလ၊ (၇)လေျမာက္ ျမန္မာလ
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား တစ္ေနရာတည္း၌
၀ါကပ္ေနထိုင္ျခင္း (သီတင္း)မွ ကြ်တ္ျခင္း (ျပီးဆံုးျခင္း)
အခါသမယျဖစ္ေသာ *သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔*။
-တာ၀တိံသာနတ္ျပည္မွ အေမေဟာင္းသႏၱဳႆီတနတ္သားနွင့္တကြ
နတ္ျဗဟၼာတို႔အား အဘိဓမၼာ(၇)က်မ္းေဟာၾကားေသာေၾကာင့္
*အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔*။
-ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း အျပစ္ရွိက
ေထာက္ျပေျပာၾကားပါရန္ မာန္ကင္းစြာ၊ ယဥ္ေက်းစြာ၊ ရုိေသစြာ
ဖိတ္မန္တိုက္တြန္းအမႈျပဳၾကေသာေၾကာင့္ *ပ၀ါရဏာေန႔*။
(သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ပုရိမ၀ါမွ ထေျမာက္ၾကေသာ
သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း
အျပစ္ၾကီးငယ္ရွိပါက သည္းခံခြင့္လြတ္ရန္၊ လမ္းမွန္ကုိညြန္ျပရန္၊
သြန္သင္ဆုံးမရန္ ေတာင္းပန္ၾကျပီး ပ၀ါရဏာျပဳၾကပါသည္။)
-အရွင္သာရိပုတၱရာရွိရာ သကၤႆျမိဳ ့ကို ေစာင္းတန္းသံုးသြယ္ျဖင့္
နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းျခံရံလ်က္ ဆင္းသက္ေတာ္မူလာေသာ
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တုႏိႈင္းဖြယ္မရွိ၊ အလြန္တင့္တယ္
သပၸါယ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ နတ္လူအမ်ား
ၾကည္ညိဳစိတ္ပြားကာ *ဘုရားဆုပန္ၾကေသာေန႔*။
(အဲဒီအခ်ိန္မွာ အလြန္တင့္တယ္လြန္းတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားကို
အားက်ျပီးေတာ့ သူတုိ႔လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ဘုရားျဖစ္ခ်င္တဲ့
ဆႏၵေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္.....
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ဆုေတြပန္ၾကတယ္)
-ထိုသို ့ အဘိဓမၼာေဒသနာ ေဟာၾကားျပီးေနာက္
တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွ လူ ့ျပည္သို ့ ညခ်မ္းအခါ၌
ဆင္းသက္လာေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား ျဗဟၼာ နတ္ လူ
သံုးဘံုသူတို ့အတူတကြ ၾကည္ျဖဴပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္
ဆီမီးထြန္းညွိပူေဇာ္ၾကေသာ *မီးထြန္းပြဲေတာ္ေန ့*။
(ထုိအခ်ိန္က ျမတ္စြာဘုရား တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ လူျပည္သုိ႔
ျပန္လည္ႂကြျမန္လားျခင္းကုိ ႀကုိဆုိေသာ အားျဖင့္ ၊ ေရာင္စုံမိးမ်ား
ထြန္းညွိခဲ့ၾကသည္။ ထုိယဥ္ေက်းမႈကုိ အေျခခံ၍ ယေန႔ထက္တုိင္
သ္ီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန၌ မီးထြန္းပြဲမ်ား က်င္းပကာ ျမတ္ဗုဒၶအား
ပူေဇာ္ပသၾကေလသည္။)
-ေက်းဇူးၾကီးလွ မိဘဘိုးဘြား သက္ၾကီးမ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားအား
လက္ဆယ္ျဖာမိုး၍ ရုိေသစြာ ကန္ေတာ့ၾကေသာ
*သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲေန ့*။
ကြၽႏိုပ္တို႔ ျမတ္ဗုဒၶဘာသာဝင္သူေတာ္စဥ္မ်ားသည္
ထိုေန႕ထူးေန႕ျမတ္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌
*သီတင္းသီလေဆာက္တည္ျခင္း၊
*၂၄-နာရီအသံမစဲ မဟာပဌာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း၊
*အဘုိးအဘြား၊ မိဘ၊ ဆရာမ်ားအားကန္ေတာ့ျခင္း၊
*မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား ဓမၼလက္ေဆာင္မ်ားေပးအပ္ျခင္း၊
*သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဆက္ကပ္လွူဒါန္းျခင္း၊
*တရားေတာ္မ်ားနာၾကားျခင္း၊
*ဆီမီးထြန္းညိွပူေဇာ္ျခင္း စသည့္ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားျပဳၾကသည္။
*နတ္ျပည္ရိွ စူဠာမဏိေစတီေတာ္ကို ပူေဇာ္သည့္ အေနျဖင့္
မီးပံုးပံ်မ်ားလႊတ္တင္ၾကသည္။
ေစတီပုထိုး၊ ေက်ာင္းကန္ဇရပ္မ်ားတြင္သာမက လူေနအိမ္မ်ား၊
စပါးကီ်၊ ေမာင္းဆံု၊ ေဈးဆိုင္ စသည့္ လူ့အကိ်ဳးျပဳပစၥည္း
ပစၥယမ်ားတြင္ပါ ဆီမီးထြန္းညိွၾကသည္။
မုန့္လက္ေကာက္၊ မုန့္ဆီေၾကာ္ စသည့္ ျမန္မာမုန့္မ်ား
ျပဳလုပ္ေကြ်းေမြးၾကသည္။
လူငယ္လူရြယ္တို့က မိဘဘိုးဘြား၊ ရပ္မိရပ္ဖသက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားကို
စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား၊ အဝတ္အထည္၊ လူ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း
ပစၥယမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျကသည္။
တပည့္မ်ားက ဆရာသမားမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည္။
လူၾကီးမိဘ ဆရာသမား အကန္ေတာ့ခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက
သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း၊ တိုးတက္ဖံြ့ျဖိဳးေစေၾကာင္း၊
ေကာင္းကိ်ဳးလိုရာဆနၵနွင့္ျပည့္ စံုေစေၾကာင္းဆုမြန္ေကာင္းမ်ား
ေတာင္းေပးၾကသည္။ ဆံုးမၾသဝါဒမ်ား ေပးျကသည္။
ဗုဒၶသာသနာ့ေဘာင္ရိွ ရဟန္းငယ္မ်ားကလည္း
ရဟန္းျကီး၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကို ရိွခိုးကန္ေတာ့ၾကသည္။
မိမိတို့တြင္ အျပစ္ၾကီးငယ္ရိွ ပါကလည္း ခြင့္လႊတ္ပါရန္
ေတာင္းပန္ၾကသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံမွ ၾသဝါဒကိုခံယူၾကသည္။
ဗုဒၶေဒသနာအရ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ကို
အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ ပညာရွင္တို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
အေၾကာင္းက နတ္ျပည္၌နတ္ပရိတ္မ်ားကုိ အဘိဓမၼာေဒသနာ
အက်ယ္ေဟာၾကား ၿပီးဆံုးေသာေန႔သည္
*သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔*ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
စႏၵကူးေတာ၌ အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာေဒသနာအက်ဥ္း
ေဟာၾကားၿပီးဆံုးေသာေန႔သည္လည္း*သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔*
ျဖစ္သည္။
တဖန္အရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ငါးရာတို႔အား
အဘိဓမၼာေဒသနာကို မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္
ေဟာၾကားၿပီးဆံုးေသာ ေန႔သည္လည္း
*သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔* ျဖစ္သည္။
* အဘိဓမၼာ(၇)က်မ္း *
၁။ ဓမၼသဂၤဏီ၊
၂။ ၀ိဘင္း၊
၃။ ဓာတုကထာ၊
၄။ ပုဂၢလပညတ္၊
၅။ ကထာ၀တၳဳ၊
၆။ ယမိုက္၊
၇။ ပ႒ာန္းဟူ၍ ခုနစ္က်မ္းရွိသည္။
(၁)ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္စေသာတရားတို႔ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ က်မ္းကို*ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း*ဟုေခၚသည္။
(၂)ခႏၶာစေသာတရားတို႕ကိုသုတၱန္နည္း၊ အဘိဓမၼာနည္းတို႔ျဖင့္
ေမးအေျဖျပဳလုပ္ကာအက်ယ္ေ၀ဖန္ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို
*၀ိဘင္း က်မ္း*ဟုေခၚသည္။
(၃)ဓာတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို
*ဓာတုကထာ*ဟုေခၚသည္။
(၄)ပုဂိၢဳလ္ အမ်ဳိးတို႔ကို ခြဲျခားသတ္ မွတ္အမည္တပ္၍
ေဟာၾကားေသာက်မ္းကို "ပုဂၢလပညတ္" ဟုေခၚသည္။
(၅)အယူ၀ါဒႏွင့္ဆိုင္ေသာစကားတုိ႔ ၏တည္ရာျဖစ္၍ အဘိဓမၼာ
အႏွစ္သာရတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုေသာက်မ္းကို*ကထာ၀တၳဳ*ဟုေခၚသည္။
(၆)အႏုလံုႏွင့္ ပဋိလံု၊ ပုစာၦႏွင့္၀ိသဇၨာနာ၊ သႏိၷ႒ာန္ႏွင့္
သံသယအစံုစုံျပဳ၍ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာက်မး္ကို
*ယမိုက္က်မ္း*ဟုေခၚသည္။
(၇)အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေဟာေတာ္မူေသာက်မ္း၊
ကုသိုလ္စေသာတရားတို႔ကို ႏွစ္ဆယ္ေလး ပစၥည္းျဖင့္
ေ၀ဖန္ေသာ က်မ္း၊
သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္၏ က်က္စားရာျဖစ္ေသာ က်မ္းကို
*ပ႒ာန္းက်မ္း*ဟု ေခၚသည္။
အဘိဓမၼာတရားသည္
(အမိေက်းဇူးဆပ္တရားျဖစ္ျခင္း)
(နတ္ျပည္၌ေဟာၾကားျခင္း)
(သံုးလၾကာမွ်ေဟာရျခင္း)
(ပကတိဘုရားႏွင့္ နိမိၼတဘုရားတို႔ တစ္လွည့္စီေဟာၾကားျခင္း)
ဟု ထူးျခားခ်က္ေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တရားျဖစ္သည္။
အဘိဓမၼာတရားသည္
(ပါဠိ၏ နက္နဲျခင္း)
(သေဘာအဓိပၸာယ္၏ နက္နဲျခင္း)
(ေဟာၾကားပံုအစီအစဥ္၏ နက္နဲျခင္း)
(ဥာဏ္ေတာ္၏ နက္နဲျခင္း)
စေသာ ဂမီၻရေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တရားျဖစ္သည္။
အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို
(သင္ယူျခင္း)(ၾကားနာျခင္း)(ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း)ေၾကာင့္
လင္းႏို႔သားရဟန္းငါးရာကဲ့သို႔ နမရူပပရိေစၦဒဥာဏ္ရင့္သန္ျခင္း၊
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရရန္ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ေကာင္းျဖစ္ျခင္း၊
ေဘးဥပါဒ္အႏၲရယ္ကင္းေ၀းျခင္း၊
က်က္သေရမဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းဟူေသာ
အက်ဳိးထူး တရားမ်ားရရွိႏိုင္သည္။
၈ရက္ေန႔တြင္က်ေရာက္မည့္
သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔အားပူေဇာ္လွ်က္