ရထားေပၚမွာ ခင္ဖို ့သိပ္ေကာင္းျပီး ခင္မင္စရာေကာင္းေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ဆုံခဲ့တယ္။ သူ ့ပုံစံေလးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာ
သမွ်ကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာနားေထာင္ေနတယ္။ သေဘာက်စရာရွိလည္း စိတ္လြတ္လပ္လြတ္သေဘာက်တတ္တယ္။
ျပဳံးစရာရွိလည္း အင္အားအျပည့္နဲ ့စိတ္ပါလက္ပါျပဳံးေနပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေတြအမ်ားၾကီးျပန္
ေျပာတယ္။ ခင္မင္နွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားလုံးေလးေတြပါပဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။ အကိုက သိပ္ခင္ဖို ့
ေကာင္းပါတယ္။ သိပ္ၾကင္နာတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္လုံးမျမင္ပါဘူး။ ခုလိုအကိုနဲ ့ခဏဆုံရတာ ဘုရားေပး
တဲ့ဆုပါလို ့ေျပာျပီး ဆင္းသြားပါတယ္။
သမွ်ကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာနားေထာင္ေနတယ္။ သေဘာက်စရာရွိလည္း စိတ္လြတ္လပ္လြတ္သေဘာက်တတ္တယ္။
ျပဳံးစရာရွိလည္း အင္အားအျပည့္နဲ ့စိတ္ပါလက္ပါျပဳံးေနပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေတြအမ်ားၾကီးျပန္
ေျပာတယ္။ ခင္မင္နွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားလုံးေလးေတြပါပဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။ အကိုက သိပ္ခင္ဖို ့
ေကာင္းပါတယ္။ သိပ္ၾကင္နာတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္လုံးမျမင္ပါဘူး။ ခုလိုအကိုနဲ ့ခဏဆုံရတာ ဘုရားေပး
တဲ့ဆုပါလို ့ေျပာျပီး ဆင္းသြားပါတယ္။
ဘတ္စ္ကားစီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ခပ္လွမ္းလွမ္းက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္။
သူမက ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလးအတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေစ်းဆိုင္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အရုပ္မေလးကို ေျပးသတိရလိုက္
မိတယ္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပဳံးျပျပီး ေခါင္းေလးပါ အစစ္ထည့္ျငိမ့္ျပပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပဳံးျပျဖစ္လိုက္
တယ္ထင္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ သူမကဆင္းဖို ့လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူမကို အစအဆုံးလိုက္
ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ အေတာ့္ကိုအံ့ျသမင္သက္သြားမိတယ္။ သူမေလးက ေျခေထာက္တစ္ဖက္မရွိဘူးပဲ။ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ျပဳံးျပျပီး ကားေပၚက ညင္သာစြာဆင္းသြားပါျပီ။
ဘ၀မွာ ျပီးျပည့္စုံတဲ့လူတစ္ေယာက္မွ မရွိပါလားလုိ ့ေတြးေနမိတယ္။ ဒါဆိုကၽြန္ေတာ္ကေရာ ဘာခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္ရွိေနျပီလဲလို ့
ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္မိတယ္။ ေတြ ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမားမားၾကီးကို ေတြ ့ပါျပီ။ ဒါကေတာ့ အက်ိဳးမရွိစြာနဲ ့
အခ်ိန္ေလးေတြကုန္ေစတာရယ္၊ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ အျမဲစိတ္ပ်က္အားငယ္တတ္တာရယ္။ ဒါဟာ ဟုိမ်က္လုံးမျမင္တဲ့ေကာင္
ေလးရယ္၊ ေျခတစ္ဖက္မရွိတဲ့ ေကာင္မေလးရယ္ထက္ ပိုဆိုးေနတာပါလား။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တူညီတဲ့ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မွုကိုယူဖို ့ေျခတစ္လွမ္းအလို၊ လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာ
ျပိဳင္ပဲြကေန နုတ္ထြက္သြားၾကျခင္းပါပဲ။ ေရွ ့တစ္လွမ္းတိုးဖို ့ ဇဲြမရွိၾကတာ တူညီတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ က်ရွုံးျခင္းရဲ့ ေရွ ့တစ္ကမ္း
ဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းပါပဲ။ ဒါဆို အားနည္းခ်က္ကို အားသာခ်က္ေျပာင္းဖို ့က ေနာက္ထပ္ေျခတစ္လွမ္းဆန္ ့ထုတ္ဖို ့ေလးပဲ
မဟုတ္လား။ ဒါကို ျပင္ဖို ့ေတာ့ သိပ္အေရးၾကီးမွာပါ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ အားနည္းခ်က္ရွိတဲ့လူတိုင္းကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း
ကိုယ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကိုလည္း မဆိုင္းမတြျပန္ဆန္းစစ္ပါ။ ျပီးရင္ သူမ်ားေတြရဲ့အျပဳံးကေန အားကို ျပန္ယူျပီး ဘ၀မွာေရွ ့
ဆက္တိုးပစ္လုိက္ဖို ့ပါပဲ။
True Man
သူမက ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလးအတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေစ်းဆိုင္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အရုပ္မေလးကို ေျပးသတိရလိုက္
မိတယ္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပဳံးျပျပီး ေခါင္းေလးပါ အစစ္ထည့္ျငိမ့္ျပပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပဳံးျပျဖစ္လိုက္
တယ္ထင္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ သူမကဆင္းဖို ့လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူမကို အစအဆုံးလိုက္
ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ အေတာ့္ကိုအံ့ျသမင္သက္သြားမိတယ္။ သူမေလးက ေျခေထာက္တစ္ဖက္မရွိဘူးပဲ။ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ျပဳံးျပျပီး ကားေပၚက ညင္သာစြာဆင္းသြားပါျပီ။
ဘ၀မွာ ျပီးျပည့္စုံတဲ့လူတစ္ေယာက္မွ မရွိပါလားလုိ ့ေတြးေနမိတယ္။ ဒါဆိုကၽြန္ေတာ္ကေရာ ဘာခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္ရွိေနျပီလဲလို ့
ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္မိတယ္။ ေတြ ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမားမားၾကီးကို ေတြ ့ပါျပီ။ ဒါကေတာ့ အက်ိဳးမရွိစြာနဲ ့
အခ်ိန္ေလးေတြကုန္ေစတာရယ္၊ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ အျမဲစိတ္ပ်က္အားငယ္တတ္တာရယ္။ ဒါဟာ ဟုိမ်က္လုံးမျမင္တဲ့ေကာင္
ေလးရယ္၊ ေျခတစ္ဖက္မရွိတဲ့ ေကာင္မေလးရယ္ထက္ ပိုဆိုးေနတာပါလား။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တူညီတဲ့ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မွုကိုယူဖို ့ေျခတစ္လွမ္းအလို၊ လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာ
ျပိဳင္ပဲြကေန နုတ္ထြက္သြားၾကျခင္းပါပဲ။ ေရွ ့တစ္လွမ္းတိုးဖို ့ ဇဲြမရွိၾကတာ တူညီတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ က်ရွုံးျခင္းရဲ့ ေရွ ့တစ္ကမ္း
ဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းပါပဲ။ ဒါဆို အားနည္းခ်က္ကို အားသာခ်က္ေျပာင္းဖို ့က ေနာက္ထပ္ေျခတစ္လွမ္းဆန္ ့ထုတ္ဖို ့ေလးပဲ
မဟုတ္လား။ ဒါကို ျပင္ဖို ့ေတာ့ သိပ္အေရးၾကီးမွာပါ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ အားနည္းခ်က္ရွိတဲ့လူတိုင္းကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း
ကိုယ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကိုလည္း မဆိုင္းမတြျပန္ဆန္းစစ္ပါ။ ျပီးရင္ သူမ်ားေတြရဲ့အျပဳံးကေန အားကို ျပန္ယူျပီး ဘ၀မွာေရွ ့
ဆက္တိုးပစ္လုိက္ဖို ့ပါပဲ။
True Man
No comments:
Post a Comment