လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ ႏွင့္ စြမ္းသတၱိထူးမ်ား

လက္ဖက္ရည္ အဖန္ေသာက္ရင္ျဖင့္ က်က္သေရ အမွန္ေရာက္ေပလိမ့္ ၾကံသေလာက္ ျပီးေျမာက္တဲ့ရည္။
အထက္ပါ သံခ်ိဳကဗ်ာစားသားကေလးသည္ ျမန္မာတို႔ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို စြဲမက္စြာေသာက္ေၾကာင္း
ေဖာ္ညႊန္းဖြင့္ဆို ေရးစပ္ထားသည္။ နံနက္အခ်ိန္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ အိပ္ရာမွ ႏိုးထလွ်င္ ႏိုးထခ်င္း
ႏႈတ္ခံတြင္းမ်ားကို သန္႔ရွင္းၾကသည္။ ျပီးလွ်င္ ထမင္းၾကမ္းကို လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတအိုးျဖင့္ ေသာက္၍ စားေလ့ရွိသည္။ ဤသည္မွာ ျမန္မာ့ဓေလ့တရပ္ ျဖစ္သည္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေသာက္ေပးျခင္းျဖင့္ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ား ရရွိႏိုင္သည္။ ဉာဏ္မ်ား ပြင့္လင္းလာသည္။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ရႊင္လန္းလာသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ လက္ဖက္ေျခာက္၌ ကဖင္း(ေခၚ) ဓာတ္တမ်ိဳးတို႔ အစြမ္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိပၸံဆရာက ဖြင့္ဆိုထားေလသည္။
အေနာက္တိုင္းေဆးပညာအျမင္ျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ျခင္းကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ကဖင္းဓာတ္သည္ အစင္းပါၾကြက္သားတို႔ကို ျခယ္လွယ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ကဖင္းဓာတ္သည္ ဗဟိုအာရံုေၾကာ မ်ားကိုလည္း လႈံ႔ေဆာ္တက္ၾကြေစသည္။ အေမာအပန္းကိုလည္း ခံႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ၄င္းအျပင္ ႏွလံုး၊ ၾကြက္သားေၾကာ (Smooth Muscle)ႏွင့္ ဆီးရႊင္မႈတို႔ကို အားေပးသည္။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတြင္ ပါေသာ ကဖင္းဓာတ္သည္ ေက်ာက္ကပ္အတြင္း ေသြးလွည့္ပတ္မႈကို တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆီးရႊင္မႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ထိုသို႔ ဆီးရႊင္ျခင္းေၾကာင့္ ေသြးတိုးျခင္းကို က်ဆင္းေစျပီး
ေက်ာက္ကပ္အားေကာင္းလာသည္။
ကိုလက္စထေရာ---
ဘလက္ဖက္ရည္အၾကမ္းကို ေသာက္ျခင္းျဖင့္ လူ၏ကိုယ္တြင္း လွည့္ပတ္လ်က္ရွိေသာ ေသြးထဲရွိ ကိုလက္စထေရာ အဆီဓာတ္ပမာဏကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္သည့္ သတၱိ္ရွိေၾကာင္းကို သုေတသီတို႔က
ေတြ႔ရွိထားျပီးျဖစ္သည္။ ေသြးထဲ၌ ကိုလက္စထေရာ ပမာဏမ်ားျခင္းသည္ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္
ေသြးေၾကာပိတ္ေရာဂါတို႔ ျဖစ္ပြားရန္ အေၾကာင္းရင္းတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေသြးတြင္းရွိ မေကာင္းသည့္ ကိုလက္စထေရာမ်ားကို ပ်မ္းမွ်(၁၀)ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္သည္ဟု ဆိုထားသည္။
လက္ထက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ျခင္းသည္ ကင္ဆာေရာဂါကိုပါ ကာကြယ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုထားသည္။ (၁၉၉၉)ခုက ဂ်ပန္ႏိုင္င့တြင္ ေလ့လာမႈအရ တေန႔ လက္ဖက္ရည္ာကမ္း ဆယ္ခြက္ထက္မနည္း
ေသာက္ျခင္းသည္ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္မႈကို ဟန္႔တားကာကြယ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ႏွလံုးက်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္---
ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ အဆုတ္ေရာဂါ ျဖစ္ပြားႏိုင္သည့္ အနၲရာယ္မ်ားရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤေရာဂါျဖစ္ပြားႏႈန္းသည္ ေဆးလိပ္ေသာက္သည့္ဓေလ့ အမ်ားဆံုးရွိေနသည့္ အာရွႏို္င္ငံမ်ာတးြင္ နည္းပါးလ်က္ရွိသည္ကို ေလ့လာေတြ႔ရွိရသည္။
ဤသို႔ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း နည္းပါးရျခင္းမွာ ေန႔စဥ္ေရေႏြးၾကမ္း
ေသာက္သံုးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သုေတသီမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သံုးမႈ ဓေလ့ေၾကာင့္ ႏွလံုးက်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္သည္။ ထို႔အျပင္ အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္ေၾကာင္း အေမရိကန္ျပည္၊ ေယးတကၠသိုလ္မွ သုေတသီးမ်ားက ေဆးဘက္ဆိုင္ရာဂ်ာနယ္တေစာင္တြင္ ေရးသားထားၾကသည္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း(ေခၚ) ေရေႏြးၾကမ္းတြင္ ကတက္ခ်င္ (Catechin)အမည္ရွိ အက္ဆစ္ျဒပ္ေပါင္း ဓာတုပစၥည္းမ်ား စုေဝးပါရွိေၾကာင္း၊ ယင္းဓာတ္ေၾကာင့္ လူသားတို႔ ေရေႏြးၾကမ္းကို ေန႔စဥ္ေသာက္သံုး
ေပးျခင္းေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳေၾကာင္း သုေတသီမ်ားက ဖြင့္ဆိုထားၾကသည္။
တရုတ္ ဂ်ပန္ႏွင့္ အာရွႏို္င္ငံမ်ားတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္သည့္ဓေလ့ ေရွးယခင္မွ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အထိရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားတို႔အဖို႔ အထက္ပါသတင္းသည္ ဝမ္းသာဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။
လူကီးမီးယား ေရာဂါႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း---
အရြယ္ေရာက္ျပီးသူတိုင္းတြင္ ့ျဖစ္ပြားသည့္ လူကီးမီးယား (ရိုးတြင္းျခင္ဆီမွ ေသြးျဖဴသမ်ား အလြန္အမင္း ထုတ္လုပ္သည့္ေရာဂါ) ေရာဂါအတြက္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ကုစားႏိုင္ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာ အသစ္တခုအရ သိရျပန္သည္။
ျခင္ဆီကင္ဆာ---
မင္နီဆိတာ (1 MAYO) ေဆးခန္းမွ ဆရာဝန္မ်ားသည္ လူကီးမီးယား ေဝဒနာရွင္ေလးဦးအား လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေဆးအျဖစ္ တိုက္ေကၽြးခဲ့ရာ ေဝဒနာရွင္သံုးဦးသည္ ေရာဂါေဝဒနာမွ သက္သာေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္ဟု ဆိုသည္။
အဆိုပါ ေဝဒနာရွင္မ်ားသည္ နာတာရွည္ လူကီးမီးယား (CLL)ေဝဒနာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဤေရာဂါသည္ ေသြးႏွင့္ျခင္ဆီတြင္ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္ျပီး က်န္းမာေသာေသြးဆဲလ္မ်ားအစား မူမမွန္ေသာ ေသြးျဖဴဥမ်ား ထုတ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေလ့လာမႈအရ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတြင္ ပါဝင္ေသာ EGCG ၉ေခၚ) ဓာတ္ေပါင္းတမ်ိဳးသည္ လူကီးမီးယား ေဝဒနာရွင္မ်ားထံမွ ရယူခဲ့ေသာ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားကို စမ္းသပ္ျပြန္ထဲတြင္ထည့္၍ စမ္းသပ္ၾကည့္ရာ သတ္ျဖတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။
ယခင္ေလ့လာမႈမ်ားအရမူ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းႏွင့္ ယင္းမွထြက္ေသာ ေဆးဖက္ဝင္ပစၥည္းမ်ားသည္ ကင္ဆာေရာဂါကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားအရ သိရွိရသည္။
အထူးသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း၏စြမ္းရည္သည္ ကင္ဆာေရာဂါ၊ ႏွလ့ုးေရာဂါႏွင့္ အျခားေရာဂါဆိုးမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္ေၾကာင္း ထပ္မံသိရွိရေလသည္။
လက္ဖက္၏ ဒ႑ာရီမ်ား---
လက္ဖက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဒ႑ာရီ ပံုျပင္ မ်ားစြာရွိသည္။ ဟိုေရွးေရွးတုန္းက တရုတ္ျပည္၌ ရိုးသားျဖဴစင္လွေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးရွိသည္။ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ကိုးႏွစ္တိုင္တိုင္မအိပ္မေန တရားက်င့္ရန္ သစၥာအဓိ႒ာတန္ ျပဳထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ၃-ႏွစ္ၾကာေသာအခါ အမွတ္မထင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္ဟု ဆို၏။
ထိုကိုယ္ေတာ္ႀကီးသည္ မိမိသစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳခ်က္ ပ်က္ျပယ္သြားသျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ဒဏ္ခတ္သည့္အေနျဖင့္ မိမိမ်က္ခြံလႊာမ်ားကို ဓားျဖင့္လွီးျပီး အေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္ခဲ့သည္။ သူေတာ္စင္ရဟန္းႀကီး လႊင့္ပစ္လိုက္ေသာ ထိုမ်က္ခြံမ်ားက မၾကာမီအခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ငယ္ႏွစ္ပင္ ေပါက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုသစ္ပင္ႏွစ္ပင္မွာ လက္ဖက္ႏွစ္ပင္ ျဖစ္လာသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လက္ဖက္ပင္ႏွစ္ပင္မွ မ်ိဳးပြားျပန္႔ပြားလာသည္ဟု တရုတ္ရိုးရာပံုျပင္က ဆိုသည္။
ျမန္မာ့လက္ဖက္ ဒ႑ာရီ---
ျမန္မာတို႔၏ သမိုင္းစကားအရမူ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးက လက္ဖက္၏မ်ိဳးေစ့မ်ားကို ေပါင္းေလာင္း (ပေလာင္) လူမ်ိဳးမ်ားအား ေပးသနား၍ စိုက္ပ်ိဳးရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုထားသည္။
တဖန္ မင္းႀကီးသည္ အဆိုပါ လက္ဖက္ရြက္ႏုမ်ားကို စားၾကည့္ရာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲရွိသည္။ ထိုအခါ လက္ဖက္ရြက္ကတံုးကို လက္ရံုးေပးတင္ျပီး လက္ႏွင့္ဖက္၍ အိပ္ရာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုသည္မွ စ၍ ထိုအပင္ကို လက္ဖက္-ဟု သမုတ္ေၾကာင္း ေဝါဟာရလီနတၳဒီပနီက်မ္းတြင္ ညႊန္းဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၁၆၂)ခုႏွစ္တြင္ သီဟိုကၽြန္း(ယခု သီရိလကၤာႏိုင္ငံ)မွ ရဟန္းသံဃာမ်ား အမရပူရျမိဳ႔ေတာ္သို႔ ၾကြလာသည္။ ထိုအခါ လက္ဖက္ကို ျပသ၍ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားၾကည့္ရာ “ဝတဝၯန” ေခၚဆိုေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ေလကိုပြားေစေသာအရြက္ဟု မိန္႔ဆိုျဖင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္လည္း လက္ဖက္ရည္အၾကမ္း ေသာက္လွ်င္ ေလအားေကာင္းလာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ဖက္ကို---
၁။ နီလဗီဇံ
၂။ ေသသဇံ
၃။ ဝါတဝၯနံ -ဟု ပါဠိလိုေခၚဆိုေၾကာင္း သိရွိရေလသည္။
အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ လက္ဖက္ပင္မ်ား အဓိကစိုက္ပ်ိဳးရာေဒသ ျဖစ္သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မိုးမိတ္၊ မို္င္းလံု၊ နမ့္ဆန္၊ မိုင္းေငါ့၊ ေက်ာက္မဲနယ္မ်ားမွ လက္ဖက္ေျခာက္ အထြက္မ်ားသည္။ ထို႔အျပင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔မွလည္း ထြက္ရွိၾကသည္။
တန္ခူးလ ဆန္းခါစတြင္ လက္ဖက္ပင္ကေလးမ်ားမွ ပုရစ္ရြက္ႏုမ်ား စတင္ထြက္လာသည္။ သၾကၤန္လက္ေဆးမိုး တျဖိဳက္ႏွစ္ျဖိဳက္ရြာအျပီးတြင္ လက္ဖက္ပင္မွ ရြက္ညႊန္႔သစ္တို႔ ေဝေဝဆာဆာ ထြက္လာၾကသည္။
လက္ဖက္ပင္မ်ားသည္ ေႏြး၍ေျမၾသဇာေကာင္းသည့္ ေျမမ်ားတြင္ ပို၍ျဖစ္ထြန္းသည္။ လက္ဖက္သည္ အပင္ငယ္မ်ိဳးျဖစ္၍ အျမဲထာဝရ စိမ္းလန္းစိုေျပေနသည္။ မျပဳျပင္ဘဲ ထားရွိပါက ေပ(၃၀)အထိ ျမင့္မားႏိုင္သည္။
သို႔ရာတြင္ လက္ဖက္ရြက္ကို ဆြတ္ခူးသူမ်ားမွာ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ မိန္းကေလးမ်ားသာ လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိ ၾကသျဖင့္ ေလးေပ၊ ငါးေပခန္႔သာ အပင္ကို အျမင့္ထားေလ့ရွိၾကသည္။ ဤနည္းျဖင့္ လက္ဖက္ရြက္ႏုကေလးမ်ားကို ဆြတ္ခူးရယူႏိုင္သည္။ လက္ဖက္စိုက္ခင္းမ်ားကိ္ု ေလွကားထစ္ စိုက္ကြင္းအျဖစ္ ေတာင္ခါးပန္းမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေလ့ရွိၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ဖက္ကို
၁။ လက္ဖက္ရည္ အဖန္ေျခာက္
၂။ လက္ဖက္ရည္ အခ်ိဳေျခာက္
၃။ လက္ဖက္စို
၄။ လက္ဖက္ဆီ ဟူ၍ ေလးမ်ိဳးေလးစား ခြဲျခားထားသည္။
ပန္းေပါင္းလက္ဖက္ေျခာက္---
လက္ဖက္သည္ လြယ္ကူစြာ အနံ႔ကူးလြယ္ေသာ သတၱိထူးရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရုတ္လူမ်ိဳးတို႔သည္ လက္ဖက္ေျခာက္ကို စံပယ္ပြင့္ႏွင့္ အျခားပန္းမ်ားျဖင့္ ေပါင္းတင္၍ ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္စြာတင္၍
ေစ်းကြက္ဖြင့္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။
ဓာတ္သေဘာ---
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းသည္ ဖန္ခါးဆိမ့္အရသာ ရွိသည္။ အဖန္သည္လည္း အာေပါဓာတ္ (ေရ)၊ အခါးသည္ ဝါေယာဓာတ္ (ေလ)၊ အဆိမ့္ဓာတ္သည္ (ပထဝီဓာတ္)အားကို ျဖစ္ေစသည္။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတြင္ ပထဝီဓာတ္ႏွင့္ အာေပါဓာတ္၊ ဝါေယာဓာတ္မ်ား ဦးစီးအားႀကီးေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထဝီႏွင့္ အာေပါေဆာင္သည့္ ေဖာေရာင္ေနသူမ်ား၊ ေလခ်ဳပ္ေနသူမ်ား၊ ေသြးလာေနသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ား လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ခါးခါးႏွင့္ လံုးဝ မသင့္ေပ။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ခါးခါးႀကီးကို ေသာက္သံုးမိပါက မူးေဝထို္င္းမႈိင္းျပီး ေအာ့အန္ခ်င္သလို ျဖစ္လာတတ္ သည္။ ထိုအခါ ေျဖေဆးအျဖစ္ ထန္းလ်က္တလံုး၊ ႏွစ္လံုး စားေပးလိုက္ပါက အထက္ပါေဝဒနာမ်ားမွ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားပါမည္။
တန္ေဆး လြန္ေဘး---
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို အက်ႀကီးျဖစ္ေအာင္ လက္ဖက္ေျခာက္ ခတ္ေသာက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္သည္။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းသည္ ေဆးဖက္အလြန္ဝင္လွေသာ္လည္း တန္ေဆး လြန္ေဘးကို သတိထားကာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ လက္ဖက္ေျခာက္ကိုခတ္၍ ေသာက္သင့္သည္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေန႔စဥ္မွန္မွန္ ေသာက္သံုးေပးျခင္းျဖင့္ ေက်ာက္ကပ္အားကို ေကာင္းလာျခင္း၊ ဆီးေကာင္းျခင္း၊ ေသြးတိုးကို က်ဆင္းျခင္း၊ ႏွလံုးကို ပိုမိုအားေကာင္းလာေစျခင္းႏွင့္ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္မည့္
ေဘးတို႔မွ ကင္းေဝးႏိုင္သည္ဟု အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာရွင္ႀကီးမ်ားက အခိုင္အမာ ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
ေမာင္ယဥ္ႏြယ္
က်မ္းကိုး---
၁။ နာနာနယ အာဟာရ စြယ္စံုက်မ္း (ဦးစံလွ)
၂။ ျပည္သူ႔ၾကားက တိုင္းရင္းေဆး (ေက်ာ္သိန္းထြန္း)
၃။ သုခခ်မ္းသာ က်န္းမာေရးမဂၢဇင္း (ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀၀၄)
၄။ အာေရာဂ်ံ က်န္းမာေရး မဂၢဇင္း (ေမလ၊ ၂၀၀၆)
၅။ ေၾကးမံု သတင္းစာ (၁၈-၆-၂၀၀၆)
၆။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း (အတြဲ-၁)