တစ္ခါတုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲမွာ လွည္႔လည္သြားလာေနတုန္း ျဗဳန္းဆုိ ခပ္လွမ္းလွမ္း လာေနတဲ႔ ၀က္၀ံႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသတဲ႔။
တစ္ေယာက္ဟာ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ၀ုန္းကနဲထြက္ေျပးသြားျပီး နီးစပ္ရာအပင္ေပၚကုိ တြယ္တက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ၀က္၀ံႀကီးလာရာ လမ္းေႀကာင္းတည္႔တည္႔မွာ ထီးတည္းႀကီး က်န္ေနခဲ႔တာေပါ႔။
ႀကံရာမရတဲ႔အဆုံး သူဟာ ေျမႀကီးေပၚ လွဲခ်လုိက္ျပီး အေသေကာင္လုိ ဟန္ေဆာင္ေနလုိက္တယ္။
၀က္၀ံႀကီးဟာ သူ႔လမ္းေႀကာင္းအတုိင္း ေလွ်ာက္လာျပီး လမ္းေပၚမွာလဲေနတဲ႔ သူ႔အနား ေရာက္လာတဲ႔အခါ ရပ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ရဲ႔မ်က္ႏွာနားကပ္ျပီး အန႔ံခံလုိက္သတဲ႔။
ေအာက္ကလူကေတာ႔ အသက္ရွဴရပ္မတတ္ကုိ ေႀကာက္လန္႔ေနရွာေတာ႔တာေပါ႔။
အသက္မရွဴတဲ႔သူကုိ ေတြ႔တဲ႔ ၀က္၀ံႀကီးဟာ အေသေကာင္လုိ႔ထင္ျပီး အနားက ထြက္ခြာသြားေတာ႔တယ္။
၀က္၀ံႀကီးျပန္သြားတဲ႔အခါ အပင္ေပၚကလူဟာ ေအာက္ကုိျပန္ဆင္းလာတယ္။ ျပီးေတာ႔ အသက္ထြက္ မတတ္ ေႀကာက္ရြ႔ံေနရွာတဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိႀကည္႔ျပီး ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္ေတာ႔တယ္။ ရယ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ "၀က္၀ံႀကီးက မင္းမ်က္ႏွာနားကပ္ျပီး ဘာေျပာသြားတာလဲကြ" လုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။
အဲဒီအခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ လွဲေနတဲ႔သူဟာ ျပန္ထလာျပီး.....
"ေအး... ဒုကၡတစ္စုံတစ္ရာနဲ႔ ေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ အနားက ထြက္ေျပးေရွာင္ပုန္းသြားတဲ႔ သူဟာ မေပါင္းအပ္တဲ႔ မိတ္ေဆြပဲလုိ႔ ေျပာသြားတယ္ေလ" ဟုျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္။
(လီယုိေတာ္စတြဳိင္း)
No comments:
Post a Comment