မိန္းမဟူသည္...
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္ပုိင္ကားနဲ႔ ခရီးထြက္လာတယ္
လမ္းခုလတ္ ထမင္းဆိုင္မွာ ကားခဏရပ္ျပီး ထမင္းစားၾကတယ္။
ထမင္းစားျပီးလို႔ ျပန္ထြက္လို႔ အေတာ္ေလးလည္း
ေမာင္းမိေရာ ေယာက္်ားလုပ္သူက ေျပာတယ္… ..
“ဟာ… မိန္းမေရ၊ ခုနက ထမင္းဆိုင္မွာ ငါ့ဦးထုပ္
ေမ့က်န္ခ့ဲျပီကြာ၊ သြားျပန္ယူမွပဲ”
… ဆိုျပီး ကားကုိေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ေမာင္းလာခ့ဲတယ္။
အဲ…
ျပန္ေကြ႔ျပီးေမာင္းလာရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
မိန္းမလုပ္သူက ပြစိပြစိနဲ႔ ျမည္တြန္ေတာက္တီးပါေလေရာ… …
“ရွင္ ဟာေလ၊ အၿမဲတမ္း နေမာ္နမ့ဲနဲ႔၊ ဘာလုပ္လုပ္
သတိေလးထားရတယ္"
“ေအးပါကြာ”
“အဲလို႔ ေမ့ေလ်ာ့တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ရွင့္”
“ေအးပါကြာ”
“ခု ၾကည့္စမ္း၊ အခ်ိန္လည္းကုန္၊ ဆီလည္းကုန္၊
ခရီးလည္းဖင့္၊ လူလည္းပင္ပန္း”
“ေအးပါကြာ”
“#$@%^&*^%$”
“ေအးပါကြာ”
“@#$!@!@!@*&&”
“ေအးပါကြာ”
ဒီလိုနဲ႔...
ခုနကဆိုင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ေယာက်္ားလုပ္သူ ဆင္းသြားျပီး
သူ႔ဦးထုပ္ကုိ သြားယူတယ္။
ျပန္လာေတာ့ ကားထဲမွာ မ်က္ႏွာစူေအာက္ေအာက္နဲ႔
ထိုင္ေစာင့္ေနတ့ဲ သူ႔မိန္းမရဲ႕ေပါင္ေပၚကုိ ပစၥည္းတစ္ခု ပစ္ခ်လိုက္ရင္း ေျပာတယ္… …
“အဲဒီမွာေဟ့… ဆိုင္ရွင္က ျပန္ေပးလိုက္တာ၊
စာပြဲေပၚမွာက်န္ခ့ဲတ့ဲ မင္းရဲ႕ပုိက္ဆံအိတ္”
“ရႊမ္…”
သန္၄ကုိ-ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment